علی فارسی مدان - حوزه علمیه قم،استادیار گروه حقوق و فقه مقارن دانشگاه ادیان و مذاهب

باتوجه به آیه ۲۳ سوره نساء یکی از اسباب محرمیت، رضاع (شیر دادن) است. پژوهش حاضر درصدد است با روش توصیفی و تحلیلی به این سوال اساسی پاسخ دهد که آیا آیه شریفه دلالتی بر مقدار شیر دادن در اثبات محرمیت رضاعی در تفاسیر فریقین دارد؟ نگارنده تلاش نموده این موضوع را از دو منظر؛ تفاسیر امامیه و تفاسیر اهل تسنن مورد مطالعه تحلیل تطبیقی قرار دهد. تفاسیر و فقه امامیه محرمیت رضاعی را از سه جهت، اثر؛ عدد و زمان بحث کرده اند اما تفاسیر و فقه اهل سنت از دو جهت اثر و عدد آورده اند. وجه مشترک فریقین، اثر است که در ایجاد محرمیت رضاعی موثر است. از اطلاق آیه نمی توان حکم به کمیت شیر در ایجاد محرمیت رضاعی داد و برای فهم حکم باید به اقوال و ادله فقها مراجعه نمود. مفسرین امامیه اقوال مختلفی همچون ۱ بار، ۱۰ مرتبه، ۱۵ مرتبه و ۱۵ شبانه روز ذکر کرده اند که در این میان عدد ۱۵ مرتبه را تقویت نموده اند زیرا به "اثر" نزدیک است و اقوال دیگر دارای اشکالاتی است. مفسرین اهل تسنن به عدد و مقدار خاص معینی اشاره نکرده اند بلکه مفسرین و فقهای اهل سنت اقوالی همچون: مطلق شیر خوردن، ۳ مرتبه، ۴ مرتبه، ۵ مرتبه و ۱۰ مرتبه بیان کرده اند که در اینجا قول محکم و شاخصی وجود ندارد.

قرآن, تفاسیر فریقین, محرمیت رضاعی