ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های گندم به تنش خشکی آخرفصل

به منظور ارزیابی ژنوتیپ های مختلف گندم آبی درتحمل تنش خشکی انتهایی این آزمایش درسال 1390 درمرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان بصورت اسپلیت پلات درقالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد شش ژنوتیپ گندم میهن C-78-14 پیشگام شهریار زرین و mv17 به عنوان فاکتور اصلی و دو رژیم آبیاری آبیاری نرمال و قطع آبیاری بعد ازگرده افشانی بهعنوان فاکتور فرعی درنظرگرفته شد نتایج تجزیه واریانس تفاوت معنی داری درخصوص اثر متقابل سطوح تنش درژنوتیپ های مورد بررسی گندم روی صفات به استثنای عملکرددانه نشان نداد از این رو از مقایسات بین ژنوتیپ ها برای عملکرد بصورت مجزا درهرشرایط رطوبتی بدون تنش و درشرایط تنش استفاده گردید ازطرف دیگر رابطه خطی معنی داری بین عملکرددانه درشرایط مطلوب رطوبتی و عملکرد دانه درشرایط تنش با ضریب تبیین 0/09 درصد مشاهده نشد از این رو الزاما انتظار نمی رود ژنوتیپ هایی که درشرایط بدون تنش عملکرد بالایی دارند درشاریط تنش دارای عملکرد بالایی باشند. به بیان دیگر پتانسیل عملکرد ژنوتیپ های مورد بررسی دراین ازمایش درشرایط عدم رقابتنمی تواند به عنوان شاخصی از مقاومت به تنش شناخته شود.

کلیدواژه ها:

گندم ، تنش خشکی ، عملکرد