داود فیرحی - داود فیرحی

خرداد، در تاریخ انقلاب اسلامی ایران، اهمیت بسیاری دارد. مظهر جلوههایی فراموش ناشدنی است، و به همین لحاظ، ماه امامت و اجتهاد و، نیز، ماه یکی از مردمیترین انقلابهای جهان شناخته شده است. اما خرداد هفتاد و هشت ویژگی خاصی دارد؛ تقارن دهمین سالگرد عروج ملکوتی بنیانگذار «جمهوری اسلامی»، با یکصدمین سال میلادش، که از سوی رهبر فرزانه انقلاب «سال امام خمینی» نام گرفته است، فرصتی است که سروشی از اندیشهها و رهنمودهای امام راحل مورد تاملی مجدد قرار گیرد. اهمیت این گونه تاملات از آن رو است که به نظر میرسد بسیاری از ارکان اندیشه و عناصر اساسی نوآوریهای امام، در سایه ناشی از «حجاب معاصرت»، «شخصیت ویژه» و یا «محبوبیتسیاسی»،وی،ناخواستهموردغفلتقرارمیگیرد.یکیاز همین نوآوریهای اساسی که به رغم برخی توجهات مقطعی، همچنان در محاق مانده و هرگز تاکنون به جریانی مسلط و رایج در مراکز علمی تبدیل نشده است، نگاه تازه امام خمینی به رابطه دین و سیاست، و بطور کلی مقدمات انقلابی است که در رسالت و ماهیت اجتهاد شیعه فراهم نموده است.