شهرام نظرپوری - گروه تربیت بدنی- دانشگاه لرستان، ایران
عباس بهرام - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران.

چکیدهشناسایی عوامل موثر بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی که به عنوان زیر ساز مهارت های حرکتی پیشرفته درنظر گرفته می شوند؛ می تواند، اهمیت زیادی در شناسایی و هدایت استعداد های برتر ورزشی داشته باشد. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ژنوتیپ هایACE وACTN-۳ بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی کودکان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کودکان مهد کودکی ۴ الی ۶ ساله از شهر الشتر بود که به شکل تصادفی خوشه ای تعداد ۵۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ- ویرایش دوم و استفاده از PCR جهت تعیین ژنوتیپ های ACE و ACTN-۳ بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون t مستقل در سطح معناداری P<۰.۰۵، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کودکان برخوردار از آلل D ژن ACE، (ژنوتیپ DD یا ID)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ II (P<۰.۰۵)، و کودکان برخوردار از آلل R ژن ACTN-۳، (ژنوتیپ RR یا RX)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ XX(P<۰.۰۰۰)، از رشد مهارت های حرکتی جابجایی بهتری برخوردار می باشند. اما، هیچ کدام از این تفاوت ها در رشد مهارت های حرکتی کنترل شیء (P>۰.۰۵)، مشاهده نشد. بنابراین، می توان گفت که کودکان برخوردار از ژنوتیپ های DD یا ID ژن ACE و ژنوتیپ های RR یا RX ژن ACTN-۳، از سطح رشدی بالاتری در اجرای مهارت های حرکتی جابجایی برخوردارند و در صورت فراهم بودن شرایط محیطی مناسب این افراد در آینده نیز قادر به اجرای مهارت های ورزشی در سطوح بالای عملکردی خواهند بود.

واژگان کلیدی: "ژنوتیپ", "فنوتیپ", "ژن ورزشی", "رشد حرکتی", "کودکان"