عباس افلاطونی - استادیار حسابداری، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

مدیران با انگیزه های متفاوتی به نگهداری وجه نقد در شرکت اقدام می کنند. یکی از انگیزه های آنان برای نگهداشت وجه نقد، انگیزه احتیاطی است. بر مبنای انگیزه احتیاطی و برای مقابله با بحران های مالی پیش بینی‎نشده و نااطمینانی های آتی، شرکت ها همواره بخشی از دارایی های خود را به شکل وجه نقد نگهداری می کنند. این پژوهش، رابطه دو معیار سنجش نا اطمینانی های آتی شرکت، شامل ۱. نوسان‎های کلی بازده سهام و اجزای سیستماتیک (عادی) و ویژه (غیرعادی) آن و ۲. ریسک ورشکستگی، را با میزان وجه نقد نگهداری‎شده در ۱۹۳ شرکت پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۲ بررسی می کند. نتایج نشان می دهد با افزایش میزان نوسان‎های بازده سهام (به‎خصوص نوسان‎های ویژه) و افزایش ریسک ورشکستگی، مانده وجه نقد نگهداری‎شده در شرکت نیز افزایش می یابد. یافته های این پژوهش با مفاهیم مطرح در نظریه توازن ایستا سازگاری دارد.

ریسک ورشکستگی, نا اطمینانی, نگهداشت وجه نقد, نوسان‎های سیستماتیک, نوسان‎های ویژه