احمدرضا غائی

نقد و بررسی نظریه مشابهت قرآن با کلام بشری موضوع اصلی این نوشتار است. نویسنده در این مورد اشاره می کند که مرادات کلام خدا با مفاهیم ذهنی انسان ها مطابق نیست. در عین حال که ظاهر قرآن قابل فهم مردم است اما مفاهیم دقیق آن به مفسری از بیرون نیاز دارد. این مطلب به معنای نفی احتجاج و تحدی قرآن نیست. فراگیری و جاودانگی قرآن نیز اقتضای آن دارد که قرآن دارای باطن و تاویل باشد که مبین این لایه های درونی فقط باید از طرف خدا معرفی شود. نگارنده برای کلام خود به ادله عقلی و نقلی استناد کرده است.

قرآن- عدم مشابهت با کلام بشر؛ تحدی قرآن؛ تاویل قرآن؛ جاودانگی قرآن