اسماعیل غلام حسینی
حسین بجانی
عماد ملکی نیا

از اواخر قرن گذشته نوعی یکپارچگی مجدد بین زندگی بیرونی و درونی در حال شکل گیری بوده است. یکی از حوزه های مهمی که این یکپارچگی در آن مطرح شده است، محیط سازمان ها می باشد. ورود مفاهیمی همچون اخلاق، حقیقت، باور به خدا یا نیروئی برتر، درستکاری، وجدان، اعتماد، احساسات، معناجوئی در کار، همبستگی با همکاران، تشویق همکاران و ... همه حکایت از ظهور پارادایم جدیدی دارند. به عقیده بسیاری از محققان این پارادایم جدید محیط کار برگرفته از فیزیک کوانتوم، علوم سایبرنتیک، نظریه آشوب و علوم شناختی می باشد . معنویت در سازمان، نیرویی است که اگر به درستی هدایت و اداره شود، توانایی لازم را برای دستیابی به ژرفاترین تشریک مساعی، نه تنها در زمینه های حرفه ای آن، بلکه برای انسانیت تمام عیار داشته باشد.. این نیرو چنان بر اصول مدیریت و سازمان تاثیرگذار بوده که برخی افراد آن را به عنوان پیشرفت و تحولی اساسی در حوزه مدیریت و سازمان توصیف کرده اند.معنویت به طور مثبت بر عملکرد سازمانی تاثیر می گذارد. افزایش خلاقیت، رضایت، عملکرد تیم و تعهد سازمانی، در سازمان هایی که تلاش می کنند بالندگی معنوی اعضای خود را ارتقا بخشند. در مقاله حاضر، مفهوم معنویت در سازمان از دیدگاه های مختلف مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است و عوامل تاثیر گذار بر معنویت در سازمان شناسایی شده و نتایج و پیامدهای آن برای سازمان و مدیریت توصیف شده است، و در نهایت نیز راهکارهایی برای ارتقاء معنویت در سازمان ها پیشنهاد می گردد.

معنویت, معنویت کارکنان, معنویت در سازمان