تبیین پارادوکس «تعالی و انکار تعالی»برهمن در اوپانیشادها
عنوان مقاله: تبیین پارادوکس «تعالی و انکار تعالی»برهمن در اوپانیشادها
شناسه ملی مقاله: JR_ORJ-11-22_007
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_ORJ-11-22_007
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
شهناز شایان فر - دانشیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشکده الهیات، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
شهناز شایان فر - دانشیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشکده الهیات، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
درباره متعالی بودن یا حلولی بودن «برهمن» اوپانیشادها ، تفسیرهای متفاوتی ارائه شده است. طیفی بر این باور هستند که اوپانیشادها به نوعی بازگشت از جهان به درون آدمی است و گذر از آرای مشرکانه به آرای وحدتگرایانه در هند است. در مقابل، گروهی از همه خدایی و حلول برهمن در اوپانیشادها سخن میگویند. همچنین، «برهمن» به روایت اوپانیشادها گاهی به اوصاف پدیدههای این جهانی متصف میشود و زمانی متعالی از هر اسم و وصف و شناختی معرفی میشود. پرسش نگارنده این است: پارادوکس تعالی و انکار تعالی برهمن را چگونه میتوان تبیین کرد؟ نتایج این پژوهش عبارت است از: یکم. در اوپانیشادها ما با تعالی صرف برهمن روبرو نیستیم و مدام تعالی برهمن اثبات و انکار میشود. این پدیدهبظاهرتناقضآمیز در اوپانیشادها را میتوان با تفکیک دو مقام ذات و فعل یا تفکیک دو ساحت باطن و ظاهر برهمن برطرف کرد؛ دوم. برهمن در مقام ذات برخوردار از همه گونههای تعالی بجز تعالی وجودی است و در همین برهمن در مقام فعل، همه گونههای تعالی نفی میشود و آنچه اثبات میشود حضور است نه حلول؛ سوم. نامها و ویژگیهای شایع و رایجی را که میان ما مرسوم است نمیتوان بر برهمن اطلاق کرد چون برهمن نامتناهی است و نامها و ویژگیهای رایج، تعینبخش و محدود کننده است و قاعدتا برهمن باید رها و متعالی از این امور تقیدبخش باشد.
کلمات کلیدی: اوپانیشادها, برهمن, تعالی, تعالی وجودی, تعالی شانی, تعالی معرفتی, تعالی زبانی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1744814/