زینب اله کرمی - دانشجوی دکترای مهندسی استخراج مواد معدنی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
احمدرضا صیادی - دانشیار گروه مهندسی استخراج مواد معدنی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
بهزاد قدرتی - استاد گروه مهندسی عملیات و تعمیرو نگهداری، دانشگاه صنعتی لولئو، لولئو، سوئد

همزمان با گسترش تکنولوژی و تجهیزات از سوی صنایع معدنی به منظور تامین اهداف تولید و افزایش رقابت پذیری در بازار، موضوع مدیریت دارایی های فیزیکی ازجمله ناوگان ماشین آلات حمل ونقل از اهمیت به خصوصی برخوردار گردیده است. قابلیت اطمینان یکی از شاخص های اصلی درزمینه مدیریت دارایی های فیزیکی محسوب می شود و عمدتا تابعی از زمان خرابی و عوامل ریسک متعددی مانند شرایط محیطی و عملیاتی نیز است. یکی از روش های پرکاربرد برای بررسی رابطه میان این عوامل و متغیر زمان، مدل رگرسیونی نرخ مخاطرات متناسب است که با توجه به چگونگی فرم تابع خطر پایه در آن، ضرایب رگرسیونی به دو روش پارامتری و نیمه پارامتری قابل برآورد خواهد بود. در این مقاله، داده های خرابی یک دستگاه دامپتراک در معدن مس سونگون با استفاده از مدل های نیمه پارامتری و پارامتری با تابع خطر پایه وایبل تحلیل و نتایج به دست آمده مقایسه شده اند. اگرچه که نتایج حاصل از دو روش تقریبا مشابه بود اما بر اساس معیار سنجش آکاییک، مدل پارامتری وایبل، از کارایی بیشتری برای توصیف قابلیت اطمینان و مخاطره ماشین موردمطالعه برخوردار است. بر اساس نتایج به‎دست آمده ، فاکتورهای ریسکی همچون شرایط جاده (P-value=۰.۰۸ ,[i] HR= ۰.۷۸)، مهارت اپراتور (P-value<۰.۰۰۱ , HR= ۰.۹۲)، فاصله حمل (P-value=۰.۰۲ , HR= ۱.۱۷) و دمای محیط (P-value=۰.۰۵ , HR= ۱.۰۲) به عنوان عوامل اثرگذار بر میزان مخاطره دامپتراک شناسایی شدند. این مدل در تعیین بازه های بازرسی تعمیرات پیشگیرانه به کار گرفته شد.

توزیع وایبل, دامپتراک, عملیات معدنی, قابلیت اطمینان, نرخ مخاطرات متناسب کاکس