ثنا سلیمان وندی آذر - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی معماری گرایش طراحی داخلی ،موسسه آموزش عالی اسوه معاصر تبریز
خداوردی جعفری - دکترای تخصصی معماری ، استادیار موسسه آموزش عالی اسوه معاصر تبریز

گستردگی ابعاد شهرنشینی در طی دهه های اخیر موجب بروز چالش های نوینی ازجمله کاهش حس هویت و تعلق اجتماعی ، افزایش نابهنجاریهای محیطی و در مجموع کاهش کیفیت زندگی در شهرها شده است . در عصر حاضر فضاهای مسکونی ، فاقد کیفیت فضایی است به نحوی که تنها با پرداختن به حجم بیرونی بناها از فضای داخلی و طراحی داخلی غافل شده و به خلق بناهایی بدون کیفیت پرداخته شده است . برای حل این مشکل از رشته معماری داخلی جهت خلق کیفیت فضای داخلی استفاده گردیده است . با توجه به اینکه اخیرا تاکید بر مجتمع های مسکونی در شهرها مطرح است ، به نظر می رسد که توجه به معیارهای معماری داخلی و روانشناسی محیط در این مجتمع ها راهکاری مناسب برای ارتقای کیفیت آن ها باشد. معماری داخلی ، هنر بهینه سازی فضا به منظور بهبود سطح کیفی زندگی ، در پرتو اصلاح و شکل دهی به فضای داخلی می باشد. ایجاد هماهنگی و تعادل در فضای محیط داخلی و استفاده بهینه از این فضا، با کمک طراحی داخلی به بهترین نحو ممکن می شود. امنیت و ایمنی در واحد های مسکونی یکی از تاثیر گذارترین عوامل بر روی ارتقای سطح زندگی می باشد که در معماری داخلی همواره به آن تاکید می شود. همواره خطراتی نظیر آتش سوزی، برق گرفتگی ، آذرخش و... زندگی انسان ها را در ساختمان ها تهدید می کند. از دیرباز تمهیدات مختلفی برای پیشگیری از این خطرات و همچنین مبارزه با آنها صورت گرفته که با پیشرفت علم الکترونیک هر روز بر تعداد این تجهیزات افزوده می گردد. هوشمند سازی خانه ها یکی از اقدامات موثر می باشد که امروز در حال گسترش است . در خانه های هوشمند، علاوه بر سیستم هایی مثل آژیرها و آلارم های اعلام خطر، سنسور های در و پنجره ، سیستم های شبیه سازی حضور نیز قرار می گیرند.

معماری داخلی، مجتمع مسکونی، ارتقا زندگی، هوشمند سازی ساختمان