رضا صفایی - دانشجوی دکتری علوم سیاسی ،دانشکده حقوق و علوم سیاسی واحد تهران جنوب ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران
زهره پوستین چی - دانشیار، گروه روابط بین الملل ، واحد تهران جنوب ، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران، ایران
گارینه کشیشیان سیرکی - دانشیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سید عبدالامیر نبوی - دانشیار گروه مطالعات منطقه ای دانشگاه تهران.تهران، ایران

مشارکت سیاسی زنان همواره از مسائل چالش برانگیزی بوده است که نظام های سیاسی طی دهه های اخیر با آن مواجه بوده اند و علیرغم اینکه در این موضوع کشورها پیشرفت های چشم گیری داشته و بستر مناسبی جهت حضور آنان در حوزه عمومی فراهم شده، برخی تنها به صرف الزامات اجتماعی و به ویژه برآمده از ملاحظات سیاسی، در عرصه عمومی حضور یافته اند. به همین منظور مقاله حاضر با هدف بررسی نقش و مشارکت سیاسی زنان در فرایند توسعه سیاسی را در کشورهای ایران، افغانستان و عربستان و نیز براساس نوع و میزان بازنمایی این نقش و دلایل کم رنگ و پررنگ شدن مقطعی این نقش، به دنبال پاسخ به این سوال اساسی بوده که «مشارکت سیاسی زنان در کشورهای ایران، افغانستان و عربستان، در دو دهه گذشته (۲۰۰۰-۲۰۲۰) متاثر از چه عواملی بوده است؟». مقاله حاضر با رویکردی مقایسه ای و با روشی توصیفی-تحلیلی به بررسی مشارکت سیاسی زنان در سه کشور مذکور پرداخته است. نتایج حاکی از این است که فرهنگ سیاسی، ساخت قانونی و ساختار حزبی در این سه کشور، باعث محدود شدن مشارکت سیاسی زنان شده است. و در این راستا زنان در تقابل با این وضعیت مبارزات سیاسی خود را برای به دست آوردن حقوق سیاسی و اجتماعی خود صورت داده اند

مشارکت سیاسی, فرهنگ سیاسی, احزاب سیاسی, ساخت نهادی, قانونی, توسعه سیاسی