این نوشتار در پی بررسی امکان ایجاد حق طلاق برای زن، در صورت عدم انفاق، و شیوه رسیدگی به چنین ادعایی در حقوق ایران است. برای این کار، افزون بر تشریح شرایط ماهوی دست یابی به حق طلاق به علت عدم انفاق برای زن، با استفاده از فقه امامیه، حقوق موضوعه، و نیز بررسی آیین رسیدگی به دعوای طلاق، تلاش شده است از فقه اهل سنت و حقوق کشورهای اسلامی برای امکان اصلاح قوانین مربوط در حقوق ایران استفاده شود.بررسی ها نشان می دهد حقوق موضوعه ایران، با پشتوانه فقهی، عدم انفاق به زن را موجب ایجاد حق طلاق برای وی می داند، اما آیین رسیدگی به دعوای طلاق،در برگیرنده حقوق زن در این خصوص نیست و با استفاده از شیوه های برگزیده کشورهای اسلامی، نیازمند اصلاح است.

عدم انفاق, حق طلاق, آیین دادرسی, مطالعه تطبیقی