سمیه لطفی - کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات
حسین یوزباشی زاده - دانشیار، دانشکده مواد، دانشگاه صنعتی شریف
اسماعیل صلاحی - دانشیار، پژوهشکده سرامیک، پژوهشگاه مواد و انرژی

یکی از مشکلاتی که در استفاده از بتن ها و ملات ها همواره مطرح بوده، چگالی زیادشان می باشد و پژوهشگران همواره به دنبال راهی برای کاهش چگالی و افزایش استحکام آن ها بوده اند. هدف از پژوهش حاضر، ساخت ملات های سبک به کمک پرلیت منبسط شده و بررسی اثر پوزولانی میکروسیلیس بر استحکام آن هاست. نتایج آزمایش ها نشان داد که با افزودن سنگدانه پرلیت، چگالی و استحکام ملات کاهش و با افزایش مقدار میکروسیلیس (تا ۹% وزنی سیمان) استحکام ملات افزایش می یابد. با افزایش مقدار میکروسیلیس، زمینه سیمانی متراکم تر شده و ساختار یکنواخت تری به دست می آید. همچنین میکروسیلیس با هیدروکسید کلسیم ناشی از آبگیری سیمان واکنش کرده و سیلیکات کلسیم آبدار تشکیل می دهد که این فاز از عوامل ایجاد مقاومت در ملات می باشد. ریزساختار نمونه?ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد، تصاویر میکروسکوپی نشان داد که مسیر گسترش ترک ها به طرف دانه های پرلیت است و از مرز دانه های ماسه با فاز سیمانی عبور می کنند. بدین ترتیب پرلیت، عامل تضعیف و ماسه عامل تقویت استحکام فاز زمینه می باشند. همچنین اثر پوزولانی میکروسیلیس بر تشکیل و توسعه فازی نمونه ها توسط روش پراش پرتو ایکس (XRD) بررسی شد.

ملات سبک, پرلیت, میکروسیلیس, پوزولان