سید رضا عطارزاده حسینی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد
سید علی اکبر شمسیان - جهاد دانشگاهی مشهد
صادق عباسیان سقی - فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی قهرمانی مقدم - فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان

مقدمه و هدف: تغییرهای نامطلوب نیم­رخ­ چربی از عوامل خطر مرتبط با چاقی و اضافه وزن است که خطر ابتلاء به سندروم متابولیک، دیابت و بیماری­های قلبی- عروقی را افزایش­می­دهد. مواد و روش ها: در این تحقیق ۱۹ دانشجوی پسر ۱۹ تا ۲۵ ساله به روش نمونه­گیری در دسترس گزینش و به دو گروه روزه­دار غیرفعال و فعال تقسیم­شدند. برنامه ورزشی گروه فعال ۱۴ جلسه بود که سه جلسه در هفته با شدت ۵۰ تا ۷۵ درصد ضربان قلب ذخیره و مدت ۴۵ تا ۶۰ دقیقه انجام­شد. در چهار مرحله نمونه­گیر­ی خونی انجام­گرفت. تغییرهای درون و بین­گروهی داده­ها به روش اندازه­گیری تکراری تعیین و برای آن سطح معنی­داری ۰۵/۰>P < /span> در­نظر­گرفته­شد. نتایج: با اینکه اثر روزه­داری با و بدون فعالیت بدنی بر اندازه­های آنتروپومتری تفاوتی معنی­دار نداشت؛ اما یک ماه روزه­داری با فعالیت­ بدنی سبب کاهش وزن، BMI، WHR و درصد چربی بدن شد. طی روزه­داری نسبت­ TG/HDL و TC/HDL گروه فعال کاهش و با اتمام روزه­داری این مقادیر به سطح اولیه برگشت. یک ماه روزه­داری بدون فعالیت بدنی سطح TG، LDL وTG/HDL را به­طور نامحسوسی افزایش­داد. اثر هر دو مداخله روزه­داری با و بدون فعالیت­بدنی بر ضربان قلب استراحت، فشارخون دیاستول، سیستول، میانگین سرخرگی و هزینه اکسیژن میوکارد تفاوتی معنی­دار نداشت. نتیجهگیری: یک ماه روزه­داری با فعالیت­ بدنی منظم، کاهش وزن، درصد چربی، WHR و BMI را سبب­شده، از تغییرهای نامطلوب نیم­رخ­ چربی جلوگیری­کرده، احتمال ابتلا به سندروم متابولیک و آترواسکلروزیس را کاهش­می­دهد.

روزه داری, فعالیت بدنی, سندروم متابولیک