اثر بخشی مداخلات آموزشی بر اساس مدل درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان پسر با درگیری تحصیلی پایین

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات برنامه آموزشی مدل درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان پسر با درگیری تحصیلی پایین انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پسر پایه یازدهم دوره دوم متوسطه شهرستان ها و مناطق اورامانات در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان پسر، با درگیری تحصیلی پایین، به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه گمارده شدند (۱۵ دانش آموز در گروه آزمایش و ۱۵ دانش آموز در گروه گواه). برنامه آموزشی مداخله ای درگیری تحصیلی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از آن از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده این پژوهش پرسشنامه شیفتگی تحصیلی (مارتین و جکسون، ۲۰۰۸) بود. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که برنامه آموزشی مداخله ای درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان در سطح (P<۰/۰۵) معنی دار است. یافته های پژوهش بیانگر آن بود که آموزش مداخله ای مدل درگیری تحصیلی با بهره گیری از مفاهیمی چون ادراک شایستگی، خوش بینی تحصیلی و هیجان های تحصیلی می تواند به عنوان یک آموزش کارآمد برای افزایش شیفتگی تحصیلی دانش آموزان با درگیری تحصیلی پایین استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درگیری تحصیلی ، ادراک شایستگی ، خوش بینی تحصیلی ، هیجان های تحصیلی ، شیفتگی تحصیلی