فاطمه زمانی نیا - گروه مشاوره، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
محمد جواد اصغری ابراهیم آباد - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
علی اکبر ثمری - گروه روانشناسی، واحد کاشمر، دانشگاه ازاد اسلامی، کاشمر، ایران

هدف از مطالعه پژوهش مقایسه اثربخشی رویکرد هیجان مدار و طرحواره درمانی برکنترلگری و رضایت از زندگی زنان نابارور است. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود که با دو گروه آزمایش، طرح پیش آزمون – پس آزمون و یک گروه کنترل اجرا شد. از جامعه آماری زنان نابارور در مرکز ناباروری میلاد مشهد ۴۵ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری گزینش شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کنترلگری(امینی و همکاران، ۱۳۹۷) پرسشنامه رضایت از زندگی داینر(۱۹۹۵) در پیش آزمون پاسخ دادند. سپس گروه های آزمایش در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای، با رویکرد هیجان مدار و طرحواره درمانی شرکت کردند وگروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات پرسشنامه ها مجدد پاسخ داده شد. داده ها با استفاده نرم افزار ۲۶spss- و روش تحلیل کوواریانس بررسی شدند. یافته های تحقیق نشان داد که در مراحل پس آزمون و پیگیری بین گروه های آزمایش، رویکرد هیجان مدار و رویکرد طرحواره درمانی با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل اندازه گیری مکرر نشان داد که هر دو درمان هیجان مدار و طرحواره درمانگری بر افزایش رضایت از زندگی و کاهش کنترلگری موثر است(۰۰۱/۰>p ) نتایج زوجی نشان داد اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی نسبت به هیجان-مدار تاثیر بیشتری بر کنترلگری زنان داشته است و رویکرد هیجان مدار بر رضایت از زندگی بهتر عمل کرده است.

کلید واژه ها: رویکرد هیجان مدار, طرحواره درمانی, کنترلگری, رضایت از زندگی, ناباروری