مصطفی عابدین زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی،گرایش گیاهان زینتی دانشگاه آزاد اسلام
سپیده کلاته جاری - استادیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم
سیامک کلانتری - استادیار پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

گل مریم با نام علمی (Polianthes tuberosa) از گیاهان زینتی در هر دو خانواده Agavaceae و Amarillidaceae می باشد و منشأ آن مکزیک است. درطی سال های اخیر به کارگیری تکنیک کشت بافت برای تکثیر گلهای پیازی از جمله مریم توسعه یافته است. هدف از این تحقیق بررسی اثر غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد اکسین و سیتوکینین در باززایی مستقیم شاخساره نابجا در ریزنمونه برگ مریم و همچنین مقایسه ای بین زمانهای واکشت که در هفته های مختلف بعد از کشت ریزنمونه ها انجام شد بر ریزازدیادی گل مریم بود. بیشترین میانگین تعداد برگ، طول برگ و تعداد جوانه های جانبی در تیمار هورمونی 2BAP + 0.5NAA میلی گرم در لیتر در طی هر 3 دفعه واکشت مشاهده شد و در هفته 13 بعد از کشت ریزنمونه ها این صفات بیشترین مقدار را در تیمار هورمونی فوق دارا بودند. کمترین میانگین تعداد برگ، طول برگ و تعداد جوانه جانبی در غلظت های 0.5BAP + 0.5NAA میلی گرم در لیتر در هر 3 مرحله کشت مشاهده شد بطوریکه ریزنمونه ها در این تیمار هورمونی هیچ رشدی نداشتند.

باززایی مستقیم شاخساره،گل مریم،کشت بافت،قاعده برگ