معصومه ابراهیمی - استادیار گروه دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مریم طالبی - استادیار گروه دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: با توجه به شیوع بالای پوسیدگی و بروز آبسه های متعدد دندانی در کودکان جامعه ما که منجر به از دست رفتن زودهنگام دندانهای شیری و به تبع آن مشکلات در جویدن، اکلوژن و از دست رفتن فضا حاصل می شود توجه به این امر از اهمیت بسزائی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع آبسه های دندانی، وضعیت درمان و میزان بهبودی در کودکان مبتلا به آبسه دندانی مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی -  مقطعی است که بر روی ۹۳ کودک (۵۰ دختر و ۴۳ پسر) مبتلا به آبسه دندانی مراجعه کننده به بخش دندانپزشکی کودکان بر اساس معاینه کلینیکی و پرسش و پاسخ در سال ۱۳۸۲ انجام شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کای-دو و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.         یافته ها: در تحقیق حاضر بیشترین تعداد آبسه در کودکان ۶ ساله مراجعه کننده (۴/۲۰%) مشاهده شد، که ۴/۶۸% از این تعداد را آبسه حاد تشکیل می دهد. از نظر تفکیک دندانی، بالاترین درصد مربوط به مولرهای شیری در فک پایین بوده است. بیشترین درمانی که برای کودکان فوق صورت گرفته است ترکیبی از درناژ چرک، پالپکتومی و آنتی بیوتیک تراپی به میزان ۶/۵۱% بوده است. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای آبسه های دندانی در دومین مولر شیری کودکان جامعه ما که غالبا در سن ۶ سالگی مشاهده شده است و اهمیت حفظ و نگهداری دندانهای فوق تا زمان رویش دندانهای دائمی (۱۲-۱۰ سالگی)، توجه به اجراء برنامه های آموزشی مدون سلامت دهان و دندان جهت مربیان بهداشت و  اولیاء کودکان ضروری می باشد تا با جایگزینی فرهنگ دندانپزشکی پیشگیری در اذهان مردم از مراجعه فقط در هنگام درد و عفونت دندانی فراتر رفته و هدف بر پیشگیری از بیماریهای دهان و دندان متمرکز شود.

آبسه های دندانی, اپیدمیولوژی, کودکان