رحمان یوسفی - کارشناس ارشد علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهیدچمران اهواز
موسی موسوی - استادیار و دانشیار گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چم
نورالله معلمی - استادیار و دانشیار گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چم

این آزمایش به منظور بررسی چند روش جهت گندزدایی ریزنمونه نوک طوقه با هیپوکلریت سدیم و کلرید جیوه، اثر ذغال فعال ( 0 و 1 و 2 و 3 گرم بر لیتر) بر کاهش قهوه ای شدن و افزایش رشد ریزنمونه در شرایط کنترل شده و همچنین مقایسه محیط های کشت MS و B5 و WPM بر کالوس زایی ریزنمونه برگی در توت فرنگی رقم پاروس انجام شد. هر کدام از این آزمایشات در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تکرار انجام گردید. نتایج نشان دادند که بیشترین میزان آلودگی به مقدار 95 % در روش گندزدایی با هیپوکلریت سدیم 0/05% و کمترین میزان آلودگی به مقدار 17 % در روش گندزدایی با کلرید جیوه 0/1% (9 دقیقه) بود. بیشترین درصد ریزنمونه های قهوه ای شده 72/5% در محیط شاهد بدون ذغال فعال (صفر گرم در لیتر) و کمترین میزان قهوه ای شدن 11/4% در محیط محتوی 3 گرم در لیتر ذغال فعال به دست آمد. کاربرد ذغال فعال به میزان 3 گرم در لیتر نیز باعث دستیابی به بیشترین میانگین طول دمبرگ به مقدار 22/6 میلی متر گردید. در بین محیط های پایه تست شده، محیط MS حاوی 2 میلی گرم در لیتر NAA نسبت به محیط های WPM و B5 با همان ترکیب هورمونی نتایج بهتری برای تحریک کالوس نشان داد.

توت فرنگی، روش گندزدایی، قهوه ای شدن، کالوس زایی