زهرا باقری - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی،گروه مدیریت آموزشی ، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران.

سواد سلامت یک مسئله جهانی می باشد و به دلیل نقش آن در نحوه تصمیم گیری اشخاص در زمینه های مرتبط با سلامت، به عنوان یکی از ابزارهای اساسی ارتقای سطح سلامت جامعه موردتوجه سیاست گذاران قرارگرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی دوره ها، کارگاه ها و بسته های آموزش سلامت بر ارتقاء سواد سلامت دانش آموزان ابتدائی شهرستان بجنورد و ارائه راهکارهای کیفیت بخشی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کمی - کیفی و به شیوه اکتشافی می باشد. بدین منظور ابتدا با روش تحلیل کوواریانس میزان اثربخشی دورهای آموزش موردبررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته، رویکردهای کیفیت بخشی شناسایی گردید. نمونه آماری در بخش کمی ۶۰ نفر از دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر بجنورد بود که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند و در بخش کیفی ۱۲ نفر از خبرگان آموزشی که با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری در بخش کمی پرسشنامه سواد سلامت منتظری و همکاران (۱۳۹۳) است که روایی و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت و در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. نتایج بخش کمی نشان داد که دوره ها و بسته های آموزش سلامت تنها در دو مولفه کاربرد و مهارت خواندن در دو گروه آزمون و کنترل دارای تفاوت معنی داری ایجاد کرده است و در نمره کل سواد سلامت تفاوت معنی داری مشاهده نشد و در بخش کیفی نیز راهکارهای توجه به نقش مدرسه، خانواده دوره های آموزشی و سلامت فردی در جهت کیفیت بخشی پیشنهاد شد. توجه به توسعه و بهبود آموزش سواد سلامت در دوران ابتدایی باید به عنوان ضرورت موردتوجه بیشتری قرار بگیرد و محتوای دوره های آموزشی باید هم راستا با اهداف سواد سلامت باشد.

دانش آموز ابتدایی، سواد سلامت، آموزش سلامت