کارایی چند حشره کش در کنترل لارو و حشره کامل سرخرطومی برگ یونجه، Hypera postica در شرایط مزرعه
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 10، شماره: 3
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 356
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-10-3_007
تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1402
چکیده مقاله:
سرخرطومی برگ یونجه، Hypera postica Gyllenhal مهمترین آفت مزارع یونجه در ایران است. خسارت عمده آن مربوط به مرحله لاروی با تغذیه از برگهای گیاه به ویژه در چین اول است. در این تحقیق، میزان تلفات لاروها و حشرات کامل سرخرطومی برگ یونجه و کاهش خسارت روی برگهای گیاه با استفاده از چند حشرهکش ترکیبی و گیاهی شامل لوفنورون+امامکتین بنزوات (پروکلیمفیت®)، لوفنورون+فنوکسیکارب (لوفوکس®)، تیاکلوپرید+دلتامترین (پروتئوس®) و آزادیراختین (نیمآزال®) با غلظتهای توصیه شده ارزیابی شد. تعداد لاروها و حشرات کامل و تعداد برگهای خورده شده یک روز قبل از سمپاشی (شاهد) و روزهای ۱، ۳، ۷ و ۱۵ روز پس از سمپاشی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمونها به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در بهار سال ۱۳۹۶ در نزدیکی شهرستان نقده انجام گرفت. نتایج نشان داد که کارایی حشرهکشهای مورد استفاده با شاهد اختلاف معنیداری داشت. پانزده روز پس از سمپاشی حشرهکشهای لوفنورون + امامکتین بنزوات و فنوکسیکارب+لوفنورون با بیش از ۹۵ درصد تلفات نسبت به حشرهکشهای دیگر، کشندگی بیشتری روی لاروها داشتند. فنوکسیکارب+لوفنورون همراه با لوفنورون+امامکتین بنزوات و آزادیراختین موجب مرگ و میر بیشتری در حشرات کامل سرخرطومی یونجه شدند. درصد خسارت لاروها و حشرات کامل سرخرطومی ۱۵ روز پس از سمپاشی، در تیمارهای آزادیراختین، لوفنورون+امامکتین بنزوات و فنوکسیکارب + لوفنورون اختلاف آماری معنیداری نداشت. با در نظر گرفتن اهمیت اقتصادی لاروها به ویژه در چین اول یونجه و نتایج درصد تلفات و درصد خسارت در تیمارهای مختلف، میتوان آزادیراختین را گزینه مناسبتری برای کنترل خسارت سرخرطومی برگ یونجه پیشنهاد نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
واحد رحیمی آرنائی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
سیدعلی صفوی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :