خدابخش احمدی
اسفندیار آزاد مرزآبادی
علی ملازمانی

مقدمه. سازگاری در روابط زناشویی بر میزان سلامت روانی ، میزان رضایت از زندگی و حتی بر میزان درآمد، موفقیت تحصیلی و رضایت از شغل زوجین تاثیر می گذارد. از سویی دیگر ناسازگاری در روابط زوجین موجب اختلال در روابط اجتماعی ، گرایش به انحرافات اجتماعی ، افول ارزش های فرهنگی در بین زن و شوهر می شود. براین اساس ، مطالعه و پژوهش در زمینه سازگاری زناشویی مهم است. لذا، هدف تحقیق حاضر بررسی وضعیت ازدواج و سازگاری زناشویی در بین کارکنان سپاه می باشد . مواد و روش کار. در این پژوهش که در سال ۱۳۸۲ با هدف شناخت وضعیت سازگاری زناشویی و میزان شیوع ناسازگاری در بین کارکنان سپاه انجام گرفت، تعداد ۹۰۰ زوج از بین کارکنان سپاه شهر تهران با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. روش پژوهش، روش توصیفی - زمینه یابی بود. ابزار مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از: آزمون رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و اطلاعات ازدواج. نتایج. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد، ۲/۱۰ درصد از مردان و ۷/۱۹ درصد از زنان از زندگی زناشویی خود ناراضی هستند و ۴/۵۱ درصد از مردان و ۷/۴۹ درصد از زنان گاهی راضی و گاهی ناراضی اند. بیشترین میزان ناسازگاری در بین آنها در زمینه توانایی حل تعارض و روابط جنسی بود. بحث. لازمه توانایی حل تعارض و بهبود روابط جنسی داشتن مهارت هایی است که قابل آموزش و یادگیری هستند. از طریق افزایش مهارت های زوجین در ابعاد فوق می توان میزان سازگاری زناشویی و در نهایت میزان رضایت از زندگی را در آنها افزایش داد. بر این اساس پیشنهاد اصلی پژوهش حاضر توجه مسئولین سپاه به برنامه های آموزشی و مشاوره خانواده است.

سازگاری زناشویی, رضایت زناشویی, کارکنان سپاه