مصطفی رحیمی - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
بهزاد بازگیر
حسین شیروانی
علیرضا شمس الدینی
وحید سبحانی
علیرضا عسگری

زمینه و هدف: اندازه گیری و ارزیابی میزان فعالیت بدنی و همچنین بررسی وضعیت آمادگی جسمانی امری ضروری است زیرا بدون داشتن اطلاعات اولیه و پایه نمی توان برنامه ریزی صحیحی برای بهبود و ارتقاء آمادگی جسمانی انجام داد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین سطح آمادگی جسمانی- حرکتی دانشجویان پسر در یک مرکز پزشکی-نظامی بود. روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است. جامعه و نمونه آماری پژوهش حاضر، دانشجویان پسر بورسیه در مرکز پزشکی-نظامی در سال ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ بودند. پس از ارزیابی پزشکی و کنار گذاشتن افراد بیمار یا با مشکل خاص و تکمیل پرسشنامه تندرستی و فعالیت بدنی و تاریخچه پزشکی، آزمون­های آنتروپومتریکی و آمادگی جسمانی شامل ترکیب بدن، استقامت عضلانی میان تنه و بالا تنه، انعطاف پذیری، استقامت قلبی- عروقی و عوامل آمادگی حرکتی مانند چابکی و سرعت اندازه گیری شد. یافته ها: در ۵۸۱ دانشجوی پسر بورسیه در یک مرکز پزشکی-نظامی، میانگین های شاخص توده بدن ۱۵/۲۳ کیلوگرم در مترمربع، درصد چربی ۱۹/۱۳، انعطاف پذیری ۸۷/۳۶ سانتی متر، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲max) ۰۸/۳۱ میلی لیتر در کیلوگرم در دقیقه، استقامت عضلانی میان تنه و بالاتنه به ترتیب ۵۷ و ۳۰ تکرار می باشند. رکورد چابکی ۵۲/۱۱ ثانیه و دویدن ۶۰ متر سرعت ۲۱/۹ ثانیه بدست آمد. نتیجه گیری: در رابطه با شاخص توده بدنی آزمودنی ها در دامنه وزن طبیعی و در رابطه با درصد چربی بدن، در وضعیت متوسط قرار داشتند. در شاخص استقامت عضلانی میان تنه، وضعیت خوب است، اما استقامت عضلات بالا تنه بسیار ضعیف است. انعطاف پذیری دانشجویان در حد معمولی بود، درحالی که استقامت قلبی- تنفسی و چابکی بسیار ضعیف است.

آمادگی جسمانی, دانشجو, نظامی