محسن عباسی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
محمد رضا پیرهادی - استادیار حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

در حقوق ایران، قانون تجارت الکترونیکی ایران و قانون حقوق مصرف­کنندگان، به طور خاص تعهد به اطلاع­رسانی پیش­قراردادی به مصرف­کننده را مورد توجه قرار داده­­اند. طرح قانون بیع مشترک اروپا نیز ضمن ملزم نمودن فروشندگان و تامین­کنندگان به ارائه اطلاعات به مصرف­کننده، مصادیق این تعهد را به تفصیل بیان کرده است. هر چند در مصادیق ارائه اطلاعات تشابه قابل توجهی بین قوانین فوق­الذکر وجود دارد، ولی قانون تجارت الکترونیکی ایران به موارد کمتری از اطلاع­رسانی تصریح کرده است و برای مثال اطلاع­رسانی نسبت به اصول رفتاری فروشنده یا نحوه رسیدگی به شکایات مورد تصریح قرار نگرفته است. در ضمانت اجراهای در نظر گرفته­شده، تفاوت بین دو نظام مورد بررسی بسیار است؛ به طوری که طرح قانون بیع مشترک اروپا، حمایت از مصرف­کنندگان را به نحو مناسب­تری تامین می­کند؛ زیرا ضمانت اجراهای متنوعی متناسب با هر تعهد در نظر گرفته است، مانند عدم لزوم پرداخت هزینه­های اضافی از سوی مصرف­کننده که توسط فروشنده اعلام نشده است. این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی انجام یافته است، تلاش می­کند با بررسی قوانین مربوطه ایده­هایی را به منظور اصلاح قانون و حمایت قوی­تر از حقوق مصرف­کنندگان در مقوله تعهد به ارائه اطلاعات پیش­قراردادی در ایران ارائه کند.

کلیدواژه ها: اطلاع رسانی پیش قراردادی, حقوق مصرف کننده, قانون تجارت الکترونیکی ایران, قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان, طرح قانون بیع مشترک اروپا