شناسایی الگوهای جوی مولد سیلاب و شبیه سازی تبدیل بارش به رواناب در محدوده مطالعاتی شیراز

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 102

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SCJS-21-2_007

تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1402

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سیلاب ناشی از افزایش ناگهانی ارتفاع آب رودخانه به دلیل وقوع بارندگی شدید می باشد که آب اضافه از دبی پایه و بستر رودخانه خارج شده و وارد مناطق مجاور می شود که خسارت های هنگفتی را بر اکوسیستم ها و زیرساخت های منطقه در سیلاب-دشت های رودخانه وارد می سازد. به منظور تدوین برنامه ی راهبردی در مسیر مدیریت بحران، شناخت سازوکار و تکوین پدیده ی سیلاب و میزان رواناب ایجادشده ناشی از آن در اولویت قرار دارد. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر، سه وقوع سیلاب در روزهای ۱۶ فوریه ۲۰۱۷، ۲۶ مارس ۲۰۱۹ و ۲۳ ژانویه ۲۰۲۰ که در هر سه روز، میانگین بارش در محدوده ی مطالعاتی شیراز، ۱۰۰ میلی متر بود، انتخاب شده و با رویکرد سینوپتیکی، اندرکنش های جوی و الگوهای مولد سیلاب شناسایی گردید. سپس با استفاده از مدل هیدرولوژیکی HEC-HMS میزان تبدیل بارش به رواناب در هر یک از زیرحوضه های موجود در محدوده مطالعاتی شیراز شبیه سازی شد. نتایج و بحث: نتایج نشان داد که بیشینه ی بارش در فوریه و کمینه ی آن در جولای رخ می دهد. بیشینه ی بارش سالانه در مناطق کوهستانی قلات و گلستان با ۶۲۷ میلی متر و کمینه ی آن در مهارلو به میزان ۲۴۵ میلی متر است. نتایج سینوپتیکی نشان داد که استقرار ناوه ی کم ارتفاع و سردچال جوی تراز ۵۰۰ هکتوپاسکال در شرق مدیترانه به همراه استقرار سیستم کم فشار دینامیکی ایران موجب ناپایداری هوای سطحی در استان فارس شده و با تزریق رطوبت از خلیج فارس به توده ی هوا، موجب وقوع بارش های سیلابی در شیراز شده است. نتایج مدل سازی بارش- رواناب نشان داد که بیشترین میزان رواناب در زیرحوضه های صدرا و قلات به ترتیب ۵۷۷۳ و ۵۰۷۶ هزارمترمکعب بود و بیشینه ی دبی پیک نیز در صدرا و قلات به ترتیب ۶۶۶ و ۳۸۹ مترمکعب در ثانیه بود که طی ساعت ۱۷:۰۰ اتفاق افتاد. بیشترین حجم نفوذ بارش در قلات و چنار راهدار به ترتیب ۵۴۲۳ و ۲۵۴۶ هزارمترمکعب بود و کمترین میزان نفوذ در دروازه قران با ۲۴۷ هزارمترمکعب بود که دلیل اصلی آن تراکم بالای کاربری مسکونی- تجاری در این زیرحوضه است. نتیجه گیری: بنابراین پیشنهاد می گردد که به منظور مدیریت بحران سیلاب در شیراز، مهار رواناب های تولیدشده در زیرحوضه های شمالی همچون قلات، گلستان و صدرا و افزایش سطح نفوذپذیری می تواند در مهار سیلاب کارساز باشد.

نویسندگان

محمدجواد امیری

گروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

حمید جورکش

گروه برنامه ریزی محیط زیست، پردیس کیش، دانشگاه تهران

احمد نوحه گر

گروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران