شهرام واحدی - دانشگاه تبریز
پریناز منصوری - دانشگاه تبریز

دانش آموزان در مدرسه ممکن است با شرایط آزاردهنده متعددی روبه­رو شوند که باعث ایجاد ترس و اضطراب در آن ها می گردد و این مسئله تمایل آنها را به حضور در مدرسه کاهش می دهد، تحقیق حاضر به­منظور بررسی اثربخشی اصلاح رفتار شناختی بر کاهش رفتار امتناع از مدرسه رفتن دانش آموزان دختر انجام گردید. در این پژوهش چهار دانش­آموز دارای رفتار امتناع از مدرسه بر اساس مقیاس تجدیدنظرشده امتناع از مدرسه (فرم دانش­آموز SRAR-C) و مصاحبه ساختار یافته انتخاب شدند. با استفاده از طرح تک آزمودنیABA ، طی ۸ جلسه آموزش اصلاح رفتارشناختی قرار گرفتند و طی دو هفته پس از مداخله نیز همچنان مورد مشاهده قرار گرفته و با داده های خط پایه براساس تحلیل بصری (سطح، روند و تغییرپذیری)، درصد داده های غیرهمپوش با استفاد از شاخص PAND و ضریب اثر مقایسه گردید. نتایج نشان داد که اصلاح رفتار شناختی، رفتار امتناع از مدرسه را به­طور معنی دار کاهش داد. می­توان نتیجه گرفت که به­کارگیری اصلاح رفتارشناختی در کاهش رفتار امتناع از مدرسه موثر  است.

رفتار امتناع از مدرسه, دانش آموزان, اصلاح رفتارشناختی