اصطلاح «نقشه جامع علمی کشور» که احتمالا برگرفته از واژه انگلیسیScience and Technology (S&T) Roadmap است شاید اندکی بیش از یک دهه است که در ایران رواج یافته است. این روش در کشورهای غربی از حدود سه دهه پیش به این سو به کار گرفته شده است. به این ترتیب به نظر می رسد این روش (فناوری) در فاصله زمانی کوتاهی پس از بهره گیری از آن در مغرب زمین، به جامعه علمی ایران معرفی شد و اقدام برای بومی سازی آن با جدیت و سرعت پی گرفته شده است. هدف این مقاله کوتاه، بررسی نقادانه (هرچند بسیار مختصر) برخی کاستی هاست که در روایت نهایی سند نقشه جامع علمی کشور (که استفاده از آن به سال ۱۳۸۹ به دستگاه های اجرایی ابلاغ شد) راه یافته است.

نقشه جامع علمی کشور, اسلامی کردن علم, علم و فناوری, فلسفه های مضاف