ناصر هاشمی نژاد - استادیار گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
سمیه رحیمی مقدم - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی نیشابور، نیشابور، ایران.
مصطفی محمدیان - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
فاطمه امیری - دانشجوی کارشناسی روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: استرس شغلی و وضعیت سلامت کارکنان، تاثیر بسزایی بر میزان بازدهی و کیفیت ارائه خدمات آنها دارد. از آنجایی که وضعیت سلامت روانی ماماها در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به دو قشر آسیب پذیر جامعه، یعنی مادران و نوزادان از اهمیت ویژه ای برخوردار است، لذا بررسی عوامل تاثیرگذار در این زمینه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه سلامت روانی و استرس شغلی ماماهای شاغل در بیمارستان های شهر کرمان انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۰ بر روی ۷۴ نفر از ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان انجام شد. افراد به روش سرشماری انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بررسی سلامت روان گلدبرگ و استرس شغلی آلتمایر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و روش های آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین سلامت روانی و استرس شغلی ماماها، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (۰۵/۰>p). ۲۹ نفر (۲/۳۹%) از ماماها دارای سلامت روان و ۴۵ نفر (۸/۶۰%) به درجاتی از اختلال روان مبتلا بودند. از بین افراد مبتلا، ۳۰ نفر (۷/۶۶%) در بیمارستان های دولتی و ۱۵ نفر (۳/۳۳%) در بیمارستان های خصوصی مشغول به کار بودند. همچنین ۱ نفر (۳/۱%) از ماماها به استرس خفیف، ۶۰ نفر (۱/۸۱%) به استرس متوسط و ۱۳ نفر (۶/۱۷%) به استرس شدید مبتلا بودند. نتیجه گیری: استرس های شغلی می توانند باعث بروز اختلالات روانی در ماماها شوند. همچنین ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی در معرض استرس شغلی بیشتری نسبت به ماماهای شاغل در بیمارستان های خصوصی هستند.   مقدمه: استرس شغلی و وضعیت سلامت کارکنان، تاثیر بسزایی بر میزان بازدهی و کیفیت ارائه خدمات آنها دارد. از آنجایی که وضعیت سلامت روانی ماماها در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به دو قشر آسیب پذیر جامعه، یعنی مادران و نوزادان از اهمیت ویژه ای برخوردار است، لذا بررسی عوامل تاثیرگذار در این زمینه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه سلامت روانی و استرس شغلی ماماهای شاغل در بیمارستان های شهر کرمان انجام شد. روش کار:این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۰ بر روی ۷۴نفر از ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان انجام شد.افراد به روش سرشماری انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بررسی سلامت روان گلدبرگ و استرس شغلی آلتمایر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و روش های آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها:بین سلامت روانی و استرس شغلی ماماها، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (۰۵/۰>p). ۲۹ نفر (۲/۳۹%) از ماماها دارای سلامت روان و ۴۵ نفر (۸/۶۰%) به درجاتی از اختلال روان مبتلا بودند. از بین افراد مبتلا، ۳۰ نفر (۷/۶۶%) در بیمارستان های دولتی و ۱۵ نفر (۳/۳۳%) در بیمارستان های خصوصی مشغول به کار بودند. همچنین ۱ نفر (۳/۱%) از ماماها به استرس خفیف، ۶۰ نفر (۱/۸۱%) به استرس متوسط و ۱۳ نفر (۶/۱۷%) به استرس شدید مبتلا بودند. نتیجه گیری:استرس های شغلی می توانند باعث بروز اختلالات روانی در ماماها شوند. همچنین ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی در معرض استرس شغلی بیشتری نسبت به ماماهای شاغل در بیمارستان های خصوصی هستند.   کلمات کلیدی: استرس شغلی، سلامت روانی، مامایی

استرس شغلی, سلامت روانی, مامایی