وحید جعفری - کارشناسی ارشد علوم مهندسی محیط زیست، دانشگاه گیلان، واحد صومعه سرا، ایران

کاربرد EIA از سطح پروژه آغاز شده است. علیرغم مزایای استفاده از EIA در این سطح، به دلیل ماهیت اثرات زیست محیطی اعمال مختلف انسانی که اغلب تجمعی، استقرایی و هم افزایی هستند، EIA در سطح پروژه که عمدتا بر بررسی فعالیت های فردی در مقیاس بزرگ متمرکز است، می باشد. قادر به تجزیه و تحلیل است و تجزیه و تحلیل جامعی از این گونه آثار نیست، علاوه بر این، EIA در مرحله پروژه به طور فعال به طراحی پروژه ها نمی پردازد، بلکه فقط طرح های پروژه های مورد نظر را پس از تایید آنها بررسی می کند و تنها نقش تعدیل را ایفا می کند. . با این حال، حل بحران های زیست محیطی نیازمند اقدامات راهبردی فعال و پیش بینی های به موقع در سطوح سیاست گذاری، برنامه ریزی و برنامه های عملیاتی است. از آنجایی که ظرفیت تحمل محیط تحت تاثیر کلیه فعالیت های خرد، کلان، تکراری و متنوع است، نه تنها فعالیت های توسعه بزرگ. کاستی های EIA در سطح پروژه، نیاز به بهبود استفاده از EIA را در سطوح مختلف برنامه ریزی افزایش داده است. سیستمی شامل سیاست گذاری، برنامه ریزی و برنامه های عملیاتی و به دنبال آن یکی از رویکردهای مهمی که تدوین شده است، ارزیابی استراتژیک محیطی (SEA) است

محیط زیست، اقدامات راهبردی، تاثیرگذاری زیست محیطی