بهناز سوئیزی - استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
سودابه شهیدثالث - دانشیار گروه رادیوتراپی انکولوژی، مرکز تحقیقات سرطان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
غلامحسین نوفرستی - متخصص رادیوتراپی انکولوژی، مرکز تخصصی رادیوتراپی انکولوژی رضا، مشهد، ایران.
یاشا مخدومی - متخصص رادیوتراپی انکولوژی، مرکز تخصصی رادیوتراپی انکولوژی رضا، مشهد، ایران.
افسانه رضایی کلات - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
رضا جعفرزاده اصفهانی - دانشجوی دکتری ژنتیک پزشکی، مرکز تحقیقات ژنتیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سارا میرزائیان - استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: مطالعات اپیدمیولوژیک انجام شده در ایران نشان دهنده روند افزایشی ابتلاء به سرطان پستان است و در حال حاضر به یکی از نگرانی های اصلی پژوهشگران تبدیل شده است. در مناطق و جمعیت های گوناگون، بررسی های متعددی انجام شده که هر کدام عوامل مختلفی را بر میزان بقاء بیماران موثر دانسته اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان پستان، در بازه زمانی ۵ ساله انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، اطلاعات همه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز تخصصی رادیوتراپی انکولوژی رضا از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰ مورد بررسی قرار گرفته و تاثیر متغیر های مختلف (از جمله سن، نوع پاتولوژی، گیرنده های هورمونی شامل استروژن گیرنده، پروژسترون گیرنده، بیان پروتئین Her۲) بر میزان بقاء بیماران سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۸) و آزمون رگرسیون کاکس و آنالیز بقاء انجام شد. مقادیر p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر، میانگین سن بیماران مبتلا به سرطان پستان ۵۷/۱۱±۱۳/۴۹ سال بود. میانگین بقاء کلی بیماران با سن کمتر از ۴۸ سال، ۹۶/۵۱ ماه و میانگین افراد مسن تر از ۴۸ سال، ۹۳/۵۲ ماه بود که از نظر آماری تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت (۳۳۶/۰=p)، مرحله بیماری تاثیر معناداری بر بقاء کلی داشت و مشاهده شد که هر چه مرحله بالینی (Stage) بیماری بیشتر می شود میانگین بقاء کلی بیماران کاهش می یابد (۰۰۰/۰=p). میزان بقاء کلی با افزایش بیان گیرنده استروژن به شکل معناداری کاهش داشت (۰۰۰/۰=p). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر معنادار مرحله بالینی سرطان و بیان رسپتور استروژن بر میزان بقاء بیماران و همچنین دستیابی به میانه سنی حدود ۴۸ سال در مبتلایان، انجام غربالگری و شناسایی موارد دارای احتمال خطر با پیش آگهی بد در این سنین ضروری به نظر می رسد.

بقاء, پیش آگهی, سرطان پستان