سمیه رمضانی - دانشجوی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، تهران، ایران.
محبوبه احمدی - PHD، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، تهران، ایران.
حمید ثقفی - دکترای علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
محمود علیپور - استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.

مقدمه: دیابت شایع ترین عارضه طبی در بارداری می باشد که اثرات نامطلوبی روی مادر و نتایج جنینی و نوزادی دارد. دیابت بارداری در ۵-۳% بارداری ها اتفاق می افتد. تشخیص زودهنگام دیابت بارداری می تواند از بروز این عوارض جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین میزان پروتئین پلاسمایی A مرتبط با بارداری (PAPP-A) با دیابت بارداری به منظور تشخیص یک عامل خطر جهت پیشگویی دیابت بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه تحلیلی آینده نگر از بهمن ماه سال ۱۳۹۴ تا مهر ماه سال ۱۳۹۵ بر روی ۲۵۰ زن باردار مراجعه کننده به ۶ مرکز بهداشتی قزوین انجام شد. در سن ۱۴-۱۱ هفته میزان PAPP-A اندازه گیری شد و سپس در هفته ۲۸-۲۴ تست تحمل گلوکز خوراکی ۷۵ گرمی بر روی نمونه ها انجام شد و ارتباط بین PAPP-A و دیابت بارداری مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون های کای دو، تی تست من ویتنی، خطر نسبی و رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: ۲۴ نفر (۸/۳۰%) از افراد با کاهش میزان PAPP-A و ۱۵ نفر (۷/۸%) از افراد با میزان طبیعیPAPP-A  به دیابت بارداری مبتلا شدند. بر اساس آزمون کای دو، بین دو گروه از نظر ابتلاء به دیابت بارداری تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰>p) و خطر ابتلاء به دیابت بارداری در گروه با کاهش PAPP-A ۹۰/۳ برابر بیشتر از گروه کنترل بود (۰۰۱/۰>p، ۱۴/۸-۸۷/۱=(CI نتیجه گیری: پایین بودن میزان PAPP-A در سن ۱۱-۱۴ هفته می تواند به عنوان یک عامل خطر احتمالی در بروز دیابت بارداری باشد، بنابراین می تواند به عنوان یک تست تشخیصی زودهنگام جهت پیشگیری از عوارض نامطلوب جنینی و مادری به کار رود.

بارداری, پروتئین پلاسمایی A مرتبط با بارداری, دیابت بارداری