این پژوهش با هدف بررسی موانع بهبود فضای کسب وکار در حوزه توریسم روستایی با بهره گیری از پارادایم کیفی و تئوری بنیانی صورت گرفته است. جامعه ی موردمطالعه صاحبان کسب وکار در منطقه ی ریجاب بودند که ۲۸ نفر از آنان به روش نمونه گیری هدفمند مورد پرسش قرار گرفتند. داده های پژوهش با بهره گیری از تکنیک مصاحبه نیمه ساختارمند و گروه های متمرکز جمع آوری و در قالب سه مرحله: کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل و در قالب۱۰ مانع اصلی طبقه بندی گردید که شامل: ۱- ضعف برنامه ریزی، عدم حمایت های مالی و اعتباری دولت ۲- تخریب و آلودگی منابع طبیعی و زیست محیطی۳- عدم وجود امکانات و زیرساخت های اقامتی، تفریحی۴- عدم وجود صنایع تبدیلی مرتبط با محصولات باغی در منطقه ۵- فصلی بودن کسب وکارهای گردشگری ۶- نبود انگیزه و عدم ریسک پذیری صاحبان کسب وکار در کارآفرینی و تنوع بخشی مشاغل  ۷- محدودیت های اجتماعی موجود در جوامع میزبان ۸- نامناسب بودن شرایط جغرافیایی منطقه ۹- ضعف در اطلاع رسانی و معرفی جاذبه های مورد بازدید۱۰- موانع فرهنگی می باشند. در پایان با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهادهایی به منظور توسعه این صنعت در روستاهای منطقه ریجاب ارائه شده است.

گردشگری روستایی, توسعه کسب وکار, توسعه اقتصادی, تئوری بنیانی, ریجاب