محمد دانشمندی
هنگامه حبیبی
مسعود سیرتی نیر
آرمین زارعیان
امیرحسین پیشگویی

مقدمه: انگیزش و رضایت شغلی اساتید می تواند نقش بسیار اساسی در عملکرد آنها داشته باشد. عدم توجه به رضایت کارکنان یک سازمان، موجب توقف و رکود نسبی و تحلیل و زوال تدریجی آنان خواهد شد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رضایت شغلی اعضای هیات علمی دو دانشگاه منتخب نظامی شهر تهران در سال ۱۳۸۹ انجام شد. روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی تعداد ۱۵۰ پرسشنامه توزیع شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل ۴۵ گویه با مقیاس ۵ نقطه ای لیکرت بود که قبلا در مطالعه ای مشابه در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تدوین و استفاده شده بود و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی و استنباطی (t تست و آزمون ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار کسب شده در حیطه های مختلف رضایت شغلی عبارت بودند از: شامل نحوه سرپرستی و ارتباطات ۶۱/۱۰±۵۱/۴۶، ماهیت کار ۳۳/۴±۸۳/۲۳ و، امنیت شغلی ۶۰/۵±۷۶/۲۳ و شرایط فیزیکی و محیط کار ۷۹/۶±۴۳/۲۰، فرصت های ارتقا ۹۳/۵±۲۹/۱۷ و حقوق و مزایا ۳۹/۵±۱۲/۱۵ بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سطح رضایت مندی و حیطه های مختلف، قوی ترین همبستگی مثبت به ترتیب مربوط است به حیطه های: نحوه سرپرستی و ارتباطات، فرصت های ارتقا، امنیت شغلی، شرایط فیزیکی و محیط کار، حقوق و مزایا و ماهیت کار. نتیجه گیری: اعضای هیات علمی از رضایت شغلی نسبتا خوبی برخوردار بودند. با توجه به نتایج به دست آمده چنین به نظر می رسد که توجه به امر سرپرستی و فرصت های ارتقا می تواند شرایط موجود را بهبود بخشد.

Job Satisfaction, Faculty Members, Military University, Human Resources, Faculty Promotion, رضایت شغلی، اعضای هیات علمی، دانشگاه نظامی، منابع انسانی، ارتقای هیات علمی