مختار ملک پور - Isfahan University
حجت اله فراهانی - دانشگاه اصفهان
اصغر آقایی - Khorasgan Azad University
علی بهرامی - دانشگاه آزاد اسلامی

هدف: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر میزان فشار روانی مادران کودکان عقب مانده ذهنی و عادی شهرستان مبارکه در استان اصفهان بود. روش:جامعه آماری این پژوهش شامل ۴۶۵ مادر دارای کودک عقب مانده ذهنی بود که فرزندان آنها در بهزیستی دارای پرونده و نیز ۱۳۴۲۶ مادر دارای فرزند عادی بود که از جامعه اول ۶۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند .همچنین با مراجعه به اداره ثبت احوال ۶۰ نفر از مادران دارای کودک سالم بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه سنجش فشار روانی  فرم فردریک، مجموعه آموزش مهارتهای زندگی طراحی شده در یونیسف و پرسشنامه جمعیت شناسی محقق ساخته بود. درچارچوب روش نیمه تجربی  ۱۲۰ نفر از مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی تربیت پذیر وحمایتی تحت پوشش بهزیستی و مادران دارای فرزند سالم که به صورت تصادفی از جامعه آماری انتخاب شده بودند، پس از انجام پیش آزمون به صورت تصادفی به دو گروه ۶۰ نفری (شامل۳۰ نفر از مادران کودکان عقب مانده ذهنی و ۳۰ نفر از مادران کودکان عادی) آزمایش و کنترل تقسیم شدند.گروه آزمایش در ۱۰ مرحله (در طول ۳۲ جلسه ) آموزش مهارتهای زندگی طراحی شده در یونیسف شرکت کردند. مادران گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین نمرات باقی مانده گروه آزمایش و گروه کنترل معنی دار است(۰۰۰۱/۰ < P). بنابراین تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر میزان فشارروانی مادران گروه آزمایش تحقیق تایید شد. اما تفاوت میزان فشارروانی مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی و فرزند عادی و تفاوت مادران دارای پسر و دختر عقب مانده ذهنی مورد تایید قرار نگرفت. همچنین تعامل بین عضویت گروهی و نوع مادر (عقب مانده ذهنی و عادی) و جنسیت فرزند معنی دار نبود. نتیجه گیری: آموزش مهارتهای زندگی به مادران کودکان عقب مانده ذهنی میزان فشارروانی آنهارا کاهش می دهد.

life–skills training, stress, mentally retarded child (MR)., آموزش مهارتهای زندگی, فشار روانی, کودک عقب مانده ذهنی