سیده مریم هاشمی نسب - دانشگاه پیام نور تهران
علیرضا آقایوسفی - دانشگاه پیام نور تهران
احمد علی پور - دانشگاه پیام نور تهران

هدف:  این پژوهش به منظور بررسی رابطه بهزیستی شخصی کودکان کم توان ذهنی و مادران آنها اجرا شده است. روش:برای رسیدن به اهداف و آزمون فرضیه های مربوط، از میان کودکان کم توان ذهنی در شمال شهر تهران در جایگاه حوزه ای جغرافیایی با امکانات اقتصادی نسبتا گسترده تر و شهر همدان به مثابه شهری متوسط و دورتر از مرکز کشور، یک نمونه ۳۵۶ نفری انتخاب شدند که از این تعداد نمونه، ۸/۴۳ درصد نمونه از شهر همدان و ۲/۵۶ درصد نمونه از شمال تهران از طریق روش نمونه گیری تصادفی در شمال تهران و همه اعضای جامعه در همدان انتخاب شدند و داده ها از طریق پرسشنامه های نشانگر بهزیستی شخصی - مقیاس بزرگسالان (PWI-A) و نشانگر  بهزیستی شخصی– مقیاس نارساییهای شناختی (PWI-ID) جمع آوری شدند.  یافته ها: نتایج به دست آمده برحسب توزیع t نشان داده است که بین بهزیستی شخصی کودکان کم توان ذهنی در دو جنس دختر و پسر، تفاوت معنا داری وجود ندارد، اما بین نمرات بهزیستی شخصی کودکان کم توان ذهنی در شهر همدان به گونه ای معنادار، بیشتر از همتایان آنها در شمال تهران است. نتایج همچنین نشان دادند که بهزیستی شخصی مادران در دو شهر همدان و تهران نیز یکسان هستند. با این حال، محاسبه ضریب همبستگی پیرسون، حاکی از وجود رابطه ای مستقیم بین بهزیستی شخصی مادران و کودکان آنها بود؛ به این معنا که با افزایش بهزیستی شخصی در مادران، این شاخص در کودکان کم توان ذهنی آنها نیز افزایش خواهد یافت. این یافته با آنچه در پژوهشهای مشابه در دیگر کشورها به دست آمده، یکسان است. نتیجه گیری:بهزیستی شخصی مادران با بهزیستی شخصی کودکان کم توان ذهنی ارتباط دارد، اما بهزیستی شخصی کودکان کم توان ذهنی پسر و دختر متفاوت نیست.

Personal well-being, Children with mental retardation, Mothers, بهزیستی شخصی, کودکان کم توان ذهنی, مادران کودکان کم توان ذهنی