شیده وطنی
کیومرث قاضی سعیدی
مریم محمدی
علیرضا ناجی
فرحدخت فاطمی نسب
حجت زراعتی
مینو محرز

زمینه و هدف: مایکوپلاسماهای ژنیتال عامل عفونت دستگاه ادراری- تناسلی می باشند. این ارگانیسم ها در ارتباط با واژینوز باکتریایی، بیماری التهابی لگن، اندومتریت، سرویسیت، اورتریت غیر گنوکوکی، سقط جنین خود به خودی، تولد نوزاد نارس، پنومونی و مننژیت نوزادی می باشند. این مطالعه برای تعیین میزان توانایی PCR در شناسایی و تشخیص مایکوپلاسماهای ژنیتال در نمونه های کشت منفی زنان مبتلا به واژینوز باکتریایی صورت گرفت.روش بررسی: مطالعه روی ۱۷۴ بیمار مبتلا به واژینوز باکتریایی مراجعه کننده به یکی از آزمایشگاه های تشخیص طبی تهران از بهمن ۸۳ تا آذر ۸۴ صورت گرفت. از دو نمونه سوآب ترشحات ژنیتال، یکی روی محیط های کشت اختصاصی مایکوپلاسما منتقل شده و سوآب دیگر پس از حل شدن در بافر PBS جهت استخراج DNA فریز گردید. برای انجام PCR از پرایمرهای اختصاصی جنس مایکوپلاسما و اوره آپلاسما (MGSO, UGSO, My-ins) برای تکثیر ناحیه ۵۲۰ bp ژن ۱۶S rRNA استفاده شد.یافته ها: از ۱۷۴ نمونه، ۷۱ نمونه ۴۰.۸) درصد( از نظر وجود مایکوپلاسما و یا اوره آپلاسما با استفاده از کشت، مثبت شده و ۱۰۳ نمونه ۵۹.۲) درصد( منفی شدند. روی این ۱۰۳ نمونه، PCR انجام شد. با استفاده از تکنیک PCR، ۸۹ نمونه ۸۶.۴) درصد( منفی و ۱۴ نمونه ۱۳.۶) درصد( مثبت شدند.نتیجه گیری: با روش PCR می توان مواردی از عفونت میکوپلاسمائی را شناسایی کرد که در روش کشت تشخیص داده نمی شود.

Mycoplasma hominis, Mycoplasma genitalium, Ureaplasma urealyticum, bacterial vaginosis, PCR, مایکوپلاسما هومینیس, مایکوپلاسماژنیتالیوم, اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم, واژینوز باکتریایی, PCR