شهلا نصرالهی
مهرانگیز زمانی

زمینه و هدف : حاملگی خارج رحمی ۱۵-۱۰ درصد از مراجعین به اورژانس زنان حامله طی سه ماهه اول بارداری را به خود اختصاص می‎دهد. با توجه به اهمیت تشخیصی زودهنگام حاملگی خارج رحمی و جلوگیری از خونریزی این مطالعه ارتباط بین علائم حیاتی، حاملگی نابجای پاره شده و خونریزی داخل شکمی را ارزیابی کرد و این که آیا به‎جز علائم حیاتی مرسوم، روش دیگری را با حساسیت بالاتر می‎توان در تشخیص حاملگی خارج رحمی پاره شده و لزوم سریع جراحی استفاده کرد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی ۱۰۵ زن مبتلا به حاملگی خارج رحمی پاره شده بستری در بیمارستان فاطمیه همدان طی سال‎های ۸۲ تا ۸۴ صورت گرفت. ارزش پیش‎بینی مثبت، اختصاصیت، حساسیت علائم حیاتی و شاخص شوکی در تشخیص هموپریتوئن مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات به وسیله آزمون‎های آماری تی و کای‎اسکوئر با استفاده از نرم‎افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : از ۱۰۵ بیمار مبتلا به حاملگی خارج رحمی (EP) که لاپاروتومی شدند، ۷۰ مورد حاملگی خارج رحمی پاره و ۳۵ مورد حاملگی خارج رحمی غیرپاره داشتند. میانگین شاخص شوکی در گروه حاملگی خارج رحمی غیرپاره ۲۹/۰±۶/۰ و در گروه حاملگی خارج رحمی پاره ۲۲/۰±۹۴/۰ بود که از نظر آماری اختلاف معنی‎دار بود (۰۵/۰P<). میزان حساسیت ۳شاخص تعداد نبض، فشارخون سیستولیک و نسبت نبض به فشارخون سیستولیک (SI) به ترتیب ۹درصد±۶/۱۷ درصد، ۱۰درصد±۴/۳۲ درصد و ۶ درصد±۴/۹۱ درصد به دست آمد. ارزش پیش‎بینی منفی به ترتیب ۱/۳۴ درصد، ۷/۳۸ درصد و ۵۰ درصد بود. میانگین هموگلوبین اولیه در دو گروه اختلاف واضحی نداشت. نتیجه گیری : شاخص شوکی بیش از ۷/۰ یک عامل پیش‎بینی‎کننده ارزشمند برای تشخیص پارگی حاملگی خارج رحمی پاره نسبت به نبض و فشارخون سیستولی است و شاخص شوکی با خونریزی داخل شکم ارتباط دارد.

Ectopic pregnancy, Vital sign, Shock Index, حاملگی خارج رحمی, علائم حیاتی, شاخص شوکی