حسن سروری - کارشناسی ارشد شیمی کاربردی
خلیل فرهادی - دکتر
سیروس نوری - دکتر دانشگاه ارومیه

دراین مطالعه لئوناردیت به عنوان یک جاذب جدید حذف کننده یونهای فلوئورید ازمحلولهای آبی به کار برده شد مطالعه حذف فلوئورید درحالت پیمانه ای انجام شد تا پارامترهای تعادل مانند زمان تماس و همزدن PH مقدار جاذب مورد نیاز و دما بهینه شوند ذرات لئوناردیت یک ماکسیمم ظرفیت جذب برابر 2/1773mgf-/g را درph خنیث و دمای 25درجه نشان دادند داده های تعادلی با ایزوترمهای لانگمیر و فرندلیچ برای پیدا کردن بهترین فیت برای فرایند جذب فیت شدند و مشخص شد که جذب یونهای فلوئورید برروی ذرات لئوناردیت به صورت تک لایه ای بوده و از ایزوترم لانگمیر تبعیت می کند مناسب بودن جاذب لئوناردیت درشرایط زمینه ای با نمونه حقیقی حاوی مقدار بیش از حد مجاز فلوئورید که از مناطق بومی استان تهیه شده بود مورد تست قرارگرفت این مطالعه یک پتانسیل خوبی را برای توسعه تکنولوژی دفلوئوریداسیون فراهم می آورد.

جذب سطحی، حذف فلوئورید، ایزوترم ها، لئوناردیت