تغییرات سونوگرافیک کیسه صفرا به دنبال مصرف داروی سفتریاکسون در کودکان
عنوان مقاله: تغییرات سونوگرافیک کیسه صفرا به دنبال مصرف داروی سفتریاکسون در کودکان
شناسه ملی مقاله: JR_GOUMS-14-1_009
منتشر شده در در سال 1390
شناسه ملی مقاله: JR_GOUMS-14-1_009
منتشر شده در در سال 1390
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسن بزم آمون - Associate Professor, Pediatric Gastroenterologist, Department of Pediatrics, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
ایرج صدیقی - Associate Professor, Pediatric Infectious Disease, Department of Pediatrics, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
حسین اصفهانی - Assistant Professor, Pediatric Hematologist and Oncologist, Department of Pediatrics, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
خلاصه مقاله:
حسن بزم آمون - Associate Professor, Pediatric Gastroenterologist, Department of Pediatrics, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
ایرج صدیقی - Associate Professor, Pediatric Infectious Disease, Department of Pediatrics, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
حسین اصفهانی - Assistant Professor, Pediatric Hematologist and Oncologist, Department of Pediatrics, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
زمینه و هدف : سفتریاکسون به طور نسبتا گسترده در درمان عفونت های کودکان به کار می رود و استفاده از آن ممکن است با عوارضی همراه باشد. این مطالعه به منظور تعیین تغییرات سونوگرافیک کیسه صفرا به دنبال مصرف داروی سفتریاکسون در کودکان انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی مقطعی روی ۶۰ کودک بستری یک ماهه تا ۱۲ ساله (۱۰ پسر و ۵۰ دختر)، در بخش کودکان بیمارستان بعثت همدان طی سال ۱۳۸۶ انجام گرفت. سونوگرافی اولیه قبل از شروع سفتریاکسون و سونوگرافی مجدد پنج روز پس از شروع درمان انجام شد. در صورت وجود یافته های غیرطبیعی (sludge یا سنگ صفراوی)، سونوگرافی های مجدد هفته ای ۲ بار در ۲ هفته اول و سپس هر هفته یک بار تا از بین رفتن این تغییرات انجام شد. یافته ها : از ۶۰ بیمار مورد مطالعه در۱۰ نفر (۱۶.۵ درصد) تغییرات کیسه صفرا مشاهده شد. تمام بیماران با تغییرات صفراوی فاقد علائم بالینی بودند. ۸ مورد از تغییرات (۸۰ درصد) شامل سنگ و ۲ مورد (۲۰ درصد) شامل sludges صفراوی بود. طولانی ترین زمان از بین رفتن این عارضه، ۱۶ روز بعد از ایجاد آن بود. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که میزان بروز سنگ یا sludge صفراوی در جریان درمان با سفتریاکسون حدود ۱۶.۵ درصد و تقریبا مشابه سایر مطالعات می باشد.
کلمات کلیدی: Ceftriaxone, Pseudolithiasis, Biliary sludge, Microlithiasis, سفتریاکسون, سنگ کاذب صفراوی, لجن صفراوی, سنگریزه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1724199/