مختار عراض پور - Assistant Professor, Department of Orthotics and Prosthetics, Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
منیره احمدی بنی - PhD Candidate in Orthotics and Prosthetics, Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
محمود بهرامی زاده - Assistant Professor, Department of Orthotics and Prosthetics, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
محمدعلی مردانی - PhD Candidate in Orthotics and Prosthetics, Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
مسعود غریب - MSc in Occupational Therapy, Pediatric Neurorehabilitation Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
نفیسه رستمی جمیل - Student in Orthotics and Prosthetics, Member of Student Research Committee, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

زمینه و هدف : بهبود در راه رفتن غیرطبیعی کودکان مبتلا به فلج مغزی، اغلب یک هدف کلیدی در توانبخشی ارتوزها است. این مطالعه به منظور طراحی و ساخت ارتوز دینامیکی نئوپرنی و تعیین اثر آن بر راه رفتن کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی انجام شد. روش بررسی : این مطالعه شبه تجربی روی ۱۲ کودک (۷ پسر و ۵ دختر) مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی در مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب کودکان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران در سال ۱۳۸۹ انجام شد. ابتدا ارتوز دینامیکی نئوپرنی برای هر کودک به طور اختصاصی طراحی و ساخته شد. سپس به مدت شش هفته و روزانه به مدت ۸-۶ ساعت توسط کودکان استفاده گردید. از آزمون استاندارد راه رفتن ده متری برای ارزیابی سرعت، از معیار Visual Analogue Scale برای تعیین میزان تغییرات راه رفتن و از الکتروگونیومتر برای ارزیابی میزان دامنه حرکتی زانو استفاده شد. اطلاعات قبل و بعد استفاده از ارتوز ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۶ و آزمون های آماری Kolmogorov-Smirnov و Paired t-test تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میزان تغییرات قبل و بعد استفاده از ارتوز در میزان زاویه زانو ۴.۶۱±۱۸.۳۱- درجه، سرعت راه رفتن ۱.۸۲±۰.۵۰- متر بر ثانیه و راه رفتن ۱.۵۱±۴.۱۸ تعیین شد. میزان بهبودی در زاویه زانو و راه رفتن پس از استفاده از ارتوز معنی دار بود (P<۰.۰۵). تغییرات مقادیر در سرعت راه رفتن قبل و بعد استفاده ارتوز از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که ارتوز دینامیکی نئوپرنی سبب بهبود تغییرات راه رفتن و زاویه زانو کودکان مبتلا به فلج مغزی می گردد.

Spastic diplegic cerebral palsy, Neoprene dynamic orthosis, Walking, Knee flexion angle, فلج مغزی, ارتوز دینامیکی نئوپرنی, راه رفتن, زوایه زانو