اثر دفریپرون - دفروکسامین بر عملکرد قلب بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

  • سال انتشار: 1394
  • محل انتشار: مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان، دوره: 17، شماره: 3
  • کد COI اختصاصی: JR_GOUMS-17-3_014
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 222
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

نرگس بیگم میربهبهانی

Associate Professor, Pediatric Hematology and Oncologist, Ischemic Disorders Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran

باقر نیک یار

Assistant Professor, Pediatric Cardiologist, Taleghani Hospital of Gorgan, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran

ناصر بهنام پور

Ph.D in Biological Statistica, Assistant Professor, Health Management and Social Development Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran

اعظم رشیدباغان

Ph.D Candidate in Cellular and Molecular Biology, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran

مریم کیانی

Nurse, Taleghani Hospital of Gorgan, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran

آرش نیک یار

M.Sc, Molecular Medicine, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran

چکیده

زمینه و هدف : دفروکسامین یک شلاتور استاندارد طلایی در مقایسه با شلاتورهای جدیدتر است. درمان ترکیبی دفریپرون و دفروکسامین بار آهن قلبی را در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور کاهش می دهد. این مطالعه به منظور تعیین اثر دفریپرون - دفروکسامین بر عملکرد قلب بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور انجام گردید. روش بررسی : در این مطالعه کوهورت تاریخی آینده نگر ۸ بیمار مبتلا به بتاتالاسمی ماژور تحت درمان با دفروکسامین زیرجلدی به صورت تصادفی انتخاب و LVEF (حجم خروجی از قلب در هر ضربان) و فریتین سرم آنها تعیین گردید. سپس درمان دفریپرون به میزان ۵۰-۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم روزانه به همراه دفروکسامین به میزان ۵۰-۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم به مدت ۳ شب در هفته، به مدت سه سال انجام گردید. در پایان هر سال LVEF و فریتین سرم تعیین و ثبت شد. یافته ها : میانگین فریتین انتهای سال اول از ۳۲۴۳.۱۲ میلی گرم بر کیلوگرم به ۲۶۷۲.۷۵ میلی گرم بر کیلوگرم در انتهای سال سوم تغییر یافت. میانگین LVEF از ۷۱.۱۲% به ۶۴.۶۲% تغییر یافت. ضریب همبستگی میانگین فریتین سرم با میانگین LVEF فقط در ایستگاه زمانی ۳ از نظر آماری معنی دار بود (P< ۰.۰۵). نتیجه گیری : درمان ترکیبی طی فاصله زمانی سه ساله، علی رغم کاهش در فریتین، LVEF نیز کاهش یافت.

کلیدواژه ها

Thalassemia major, Deferiprone, Deferoxamine, Ferritin, LVEF, تالاسمی ماژور, دفریپرون, دفروکسامین, فریتین, LVEF

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.