اثر عصاره دانه انگور بر بهبود اختلالات حافظه و یادگیری ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین در موش صحرایی

زمینه و هدف : آلزایمر یک بیماری مرتبط با سن است و با دمانس و کاهش نورون ها در مغز مشخص می شود. استرس اکسیداتیو مغز نقش مهمی در پیری و اختلالات نورودژنراتیو دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره دانه انگور بر بهبود اختلالات حافظه و یادگیری ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین (STZ) در موش صحرایی نر انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۸۰ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به ۵ گروه ۱۶ تایی کنترل، شم، دریافت کننده STZ، دریافت کننده عصاره دانه انگور (mg/kg ۱۰۰، ۳۰ روز، گاواژ) به علاوه STZ و دریافت کننده STZ به علاوه عصاره دانه انگور تقسیم شدند. حافظه حیوانات به وسیله تست های ماز آبی موریس، شاتل باکس و ماز T ارزیابی شد. یافته ها : تزریق STZ به صورت داخل بطنی موجب تخریب حافظه حیوانات در تمامی تست ها گردید. تجویز عصاره دانه انگور قبل و بعد از تجویز داخل بطنی STZ زمان رسیدن به سکوی مخفی در تست ماز آبی موریس را نسبت به گروه آلزایمری کاهش داد (P<۰.۰۵). همچنین زمان تاخیر ورود به محفظه تاریک در تست حافظه اجتنابی غیرفعال نسبت به گروه آلزایمری افزایش معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). به علاوه درصد انتخاب بازوی صحیح در تست ماز T در حیوانات دریافت کننده عصاره دانه انگور قبل و بعد از تجویز STZ ، نسبت به گروه آلزایمری افزایش معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : عصاره دانه انگور اثر مهمی در پیشگیری و بهبود اختلال حافظه ناشی از تزریق داخل بطنی STZ دارد.

کلیدواژه ها:

Alzheimer ، Grape seed ، Streptozotocin ، Rat ، بیماری آلزایمر ، عصاره دانه انگور ، استرپتوزوتوسین ، موش صحرایی