هادی دانش پرور - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان، ارسنجان، ایران

زمینه و هدف: از مهم ترین اقدامات درمانی که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است درمان مبتنی بر دلبستگی می باشد. هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر عملکرد خود تنظیمی و مهارت های اجتماعی کودکان بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰ می باشد. که در ابتدا با شیوه ی نمونه گیری هدفمند یکی از مدارس ناحیه۱ شیراز انتخاب و سپس به صورت تصادفی ۸۰ نفر از این دانش آموزان انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات مقیاس سنجش مهارت های اجتماعی، پروتکل آموزش مهارت خودتنظیمی و برنامه آموزشی مادران (مبتنی بر نظریه دلبستگی)بود. داده های بدست امده از پژوهش حاضر از طریق آزمون تحلیل واریانس یکطرفه بوسیله نرم افزار spss ویرایش بیست و چهارم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج بررسی شده بیانگر آن بوده که در مان مبتنی بر دلبستگی بر عملکرد خود تنظیمی و مهارت های اجتماعی کودکان تاثیر معنی داری داشته است (۰/۰۰۱>P) و نشان داد که نمرات پیش آزمون گروه آزمایش تغییرات چشم گیری داشته است.نتیجه گیری: اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر عملکرد خود تنظیمی و مهارت های اجتماعی کودکان در مطالعه حاضر تایید شد. پیشنهاد می شود از این نوع درمان برای یاری به کودکان استفاده شود.

درمان مبتنی بر دلبستگی،عملکرد خود تنظیمی، مهارت های اجتماعی