دوره پلیئستوسن جدید در شمال دشت کویر مرکزی و شکل گیری محوطه های پارینه سنگی؛ مطالعه موردی: محوطه میرک سمنان

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: فصلنامه کواترنری ایران، دوره: 3، شماره: 4
  • کد COI اختصاصی: JR_NQUA-3-4_007
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 96
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

سیدمیلاد هاشمی

دانشگاه تربیت مدرس

حامد وحدتی نسب

دانشگاه تربیت مدرس

ژیل بریون

دپارتمان انسان و محیط،موزه انسان شناسی،پاریس

گیوم ژه

دانشگاه ویه ویل سو لکت، فرانسه

قاسم عزیزی

گروه جغرافیا، دانشگاه تهران

مژگان جایز

گروه پیش از تاریخ، پژوهشکده باستان شناسی

گیوم گران

دانشگاه بوردومونتن

مریم حیدری

دانشگاه بوردومونتن،فرانسه

محمد اخوان خرازیان

دانشگاه پاریس

اصغر ناطقی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

عالیه عبدالهی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

چکیده

محدوده مورد بررسی در این مقاله، حاشیه شمالی دشت کویر مرکزی ایران است. نظر به وسعت پهنه یاد شده، این نوشتار تنها به محوطه­های پارینه­سنگی موجود در استان سمنان امروزی اختصاص دارد. محوطه­های پارینه­سنگی کشف شده در این حوزه شامل میرک، دلازیان، صوفی­آباد و چاه­جم هستند که شواهدی از حضور گروه­های انسانی در طول آخرین چرخه یخچالی ارایه می­کنند. تحولات فرهنگی پهنه یاد شده در فلات مرکزی ایران در طول آخرین چرخه یخچالی کمتر شناخته شده است. علاوه بر آن، نوسانات اقلیمی-محیطی پلیئستوسن جدید در این پهنه تاکنون بررسی نشده است. بنابراین، امکان تحلیل اطلاعات محوطه­های باستان­شناسی پارینه­سنگی براساس اطلاعات دیرین­اقلیمی تاکنون وجود نداشته است. براساس یافته­های باستان­شناختی، به نظر می­رسد در طول دوران پلیئستوسن جدید، پهنه یاد شده هم به عنوان کوریدور برای گسترش قلمرو زیستی گروه­های انسانی و هم به عنوان محل زندگی استفاده می­شده است. نوشتار پیش­رو که حاصل چند فصل فعالیت میدانی باستان­شناختی در شمال دشت کویر مرکزی در استان سمنان امروزی است، یکی از نخستین تلاش­ها برای کسب اطلاعات دیرین­اقلیمی-محیطی و تحلیل مقدماتی یافته­های باستان­شناختی براساس آن محسوب می­شود. اطلاعات مورد استفاده در این نوشتار اغلب از بررسی یافته­های کاوش در محوطه پارینه­سنگی میرک، در حدود ۸ کیلومتری جنوب شهر سمنان، حاصل شده است. روش کار، پیوستن اطلاعات در شاخه­های گوناگون علمی (رویکرد چندرشته­ای) و ارایه تحلیل­های مقدماتی براساس این اطلاعات، در چهارچوب بوم­شناسی رفتاری انسان است.             شواهد رسوب­شناختی میرک از تغییرات مکرر سطح تراز آب و رطوبت در دسترس حکایت می­کند که می­تواند با تحولات اقلیمی در مقیاس­های گوناگون مرتبط باشد (مثلا ارتباط با نوسانات هزاره­ای در آخرین چرخه یخچالی). احتمالا در نتیجه این تحولات، ویژگی­های چشم­انداز چون پراکنش پوشش گیاهی و در نتیجه، گروه­های جانوری تغییر می­کرد. از طرفی، آخرین مرحله یخچالی در مقیاس قاره­ای و منطقه­ای بطور کلی، دوره­ای سرد و خشک محسوب می­شود. بر این اساس، می­توان انتظار داشت که در این دوره، محیط­های معیشتی در پهنه­های قاره­ای (چون فلات مرکزی ایران) اصطلاحا تکه تکه شوند. بنابراین، از روی نتایج کاوش میرک و بررسی یافته­های سایر محوطه­های بیان شده، احتمالا می­توان تا حد قابل قبولی به بازسازی مقدماتی ویژگی­های چشم­انداز مورد مطالعه، زمان حضور گروه­های انسانی در آن و برخی ویژگی­های مرتبط با تحرک و معیشت این گروه­ها پرداخت. به نظر می­رسد از دید بوم­شناسی، یافته­های میرک بیش از همه قابل انطباق با مدل­های مرتبط با تحرک بالای آمایشی، اختصاص مکان(های) مرکزی و زندگی در گروه­های پرجمعیت­تر باشد. حضور در چشم­انداز هم احتمالا از نوع مکرر ولی ناپیوسته بوده است. چنین شرایطی برای سه محوطه دیگر هم احتمالا قابل ادعاست. احتمالا هیچ­کدام از محوطه­های باستان­شناختی پهنه مورد بحث، حضور پیوسته و بدون گسست زمانی گروه­های انسانی را در طول پلیئستوسن جدید نشان نمی­دهند.

کلیدواژه ها

Climatic-Environmental Fluctuations, Human Groups, Mirak, The Last Glacial Cycle., شمال دشت کویر مرکزی, آخرین چرخه یخچالی, نوسانات اقلیمی-محیطی, گروه های انسانی, میرک.

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.