صدیقه محمد زاده اهرمی - کارشناسی آموزش ابتدایی
زینب عباسی - کارشناسی روانشاسی عمومی
حوا خزایی - کارشناسی ارشد زبان وادبیات فارسی
ماهرخ زرافشان - کاردانی کشاورزی

دانش آموزان مهم ترین رکن نظام آموزش و پرورش هر کشوری محسوب می شوند. عواملی که می تواند این سرمایه ملی را برای رشد بهینه و کیفی آماده سازد، مهارت های رفتاری است که در محیط آموخته می شود نه فقط محفوظات علمی. مدارس تامین کننده نیروی کیفی جامعه اند و نه فقط تامین کننده کمیتی از خیل عظیم نیروی انسانی که به عنوان تحصیل کرده روانه جامعه می شوند. پس شناسایی و ایجاد زمینه برای رشد خصایل ممتاز بشری، اولین دغدغه دست اندرکاران تعلیم و تربیت در کلیه فعالیت های علمی یا فرهنگی است که باید با تمام وجود خود را وقف ایفای این وظیفه سنگین کنند. عدم وجود تکالیف سنگین در کلاس باعث رشد و تکامل همه ابعاد وجودی یک دانش آموز در بعد جسمانی، شناختی، عاطفی، اخلاقی و معنوی می شود. چنانچه یک بعد از این ابعاد دچار صدمه شود و یا مورد غفلت و فراموشی قرار گیرد، دانش آموز به توانایی ها و شایستگی های کامل دست نخواهد یافت. این وظیفه مسئولین تعلیم و تربیت است که شرایطی را فراهم آورند تا تمام نیازهای او تامین شود. عدم وجود تکالیف سنگین و آرامش برای دانش آموز به همان اندازه مهم است که تغدیه خوب، محبت کردن و حفاظت از او اهمیت دارد، زیرا سلامت روحی و روانی و فیزیکی و جسمانی او را تامین می کند. نرخ آرامش به علن وجود تکالیف شب زیاد در مدارس ما بسیار پایین است. و میزان توسعه فضای فرح بخش و توجه به مسائل کیفی به جای کمی در آموزشگاه ها مورد بی مهری قرار گرفته است.

دیکته شب، انگیزش، نگرش تحصیلی، تکلیف.