امیرحسین نوریه

معماری معاصر ایران هنوز در سردرگمی میان برداشت سطحی از نگاهی حسرت امیز به گذشته تا فریفتگیی به الگوهایغربی به سر می برد و معمار امروز ایران در دستیابی به جوهرهی بنیادین معماری کشور خویش با چالش های فراوانیروبه روست . معماری گذشته ی این کشور که همواره با تکیه بر خلاقیت و خصایص پایدار از جایگاهی ویژه برخوردار بودهدر عصر حاضر در اثر مواجهه با پدیده های گوناگون نظیر سیاست های استعماری و سرازیر شدن ثروت های نفتی بدوندارا بودن پشتوانه ی مدیریتی لازم و نیز با دلباختگی به مظاهر تمدن تازه صنعتی شدهی غربی از حقیقت فاصله گرفته وصورتی تصنعی و تنزلی پیدا نموده است. در واقع، معماری تلاشی برای از بین رفتن "فاصله با گذشته" و منعکس کنندهی "استمرار گذشته در حال و اینده " است . معماری ، مانند بسیاری از منابع اجتماعی دارای هویت ،که در عین حال درپیوند عمیق با شکل گیری هویت های جمعی هستند، دستخوش چندگانگی و گم گشتگی شده اند. روزگار ما به پیچیدهترین ، متناقض ترین ، و بی هویت ترین فضای هنری تاریخ تعبیر شده است.

معماری معاصر، هویت ، معماری اسلامی ، مسجد