پگاه طالبی جونقانی - کارشناسی ارشد باستان شناسی دانشگاه شهرکرد
فاطمه مقیمی - کارشناسی مدیریت امور فرهنگی دانشگاه فارسان
میترا شاطری - دانشیار گروه باستان شناسی دانشگاه شهرکرد

هنرهای سنتی جزو میراث وسیع فرهنگی محسوب می شوند که از گذشته های دور به ما به ارث رسیده است و همواره نیروی محرک های برای انسانهابه شمار می رود و هنرمندان و صاحبان ذوق را به سمت خلق آثار متنوع به سوی خود می کشاند. نگاهی به آثار موجود هنرهای سنتی نشان میدهدکه در طول تاریخ زندگی مردم ایران همواره با ذوق و سلیقه هنری همراه بوده و کلیه وسایل مادی زندگی آنها با تزیینات و زیبایی های خاص همراهبوده است. صنایعدستی که به آمیزهای از هنر و صنعت اطلاق میشود و در قالب حوزهای مستقل و بومی مطرح است، از سالیان دور همواره در جوامعبشری حضور داشته و به عنوان یکی از نمادهای فرهنگی و تاریخی هر کشور شناخته میشود. در این پژوهش با در نظر گرفت نقش و جایگاه صنایعدستی و هنرهای کهن، حوزه فلزکاری و هنرهای مرتبط با فلز، بویژه میناکاری، فیروهکوبی، ملیله کاری و مرصع کاری و پیشینه آنها مورد توجه قرارگرفته است. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و به شیوه ی کتابخانه ای گرداوری شده است و به بررسی این سوال می پردازد که شناخت هنرهایسنتی و صنایع دستی چه اهمیتی دارد؟ فلزات به چه روش هایی تزیین می شوند و پیشینه استفاده از هر یک از روشها به چه دورانی بازمی گردد؟نتایج حاکی از آن است که هنرهای سنتی که به طرق مختلف از گذشته به ما رسیده و نشان دهنده برجستگی فکری، قوه ابتکار و طریقه زندگیانسان مقاوم در مسیر تاریخ هستند همچنین روشهای تزیین ظروف فلزی از جمله هنرهای سنتی محسوب میشود و با بررسی های انجام شدهمشخص شد که سابقه هنر میناکاری به ۱۵۰۰ قبل از میلاد می رسد. قدمت هنر فیروزه کوبی در ایران ۸۰ سال و مرصع کاری از زمان هخامنشیان درایران متداول بوده است همچنین ملیله کاری مربوطه به قبل از میلاد مسیح است و پیشینه استفاده از آن به دوران ایلام بازمی گردد.

هنرهای سنتی، ظروف فلزی، صنایع دستی، پیشینه تاریخی