معصومه گلشنی جورشری - Allameh Tabataba'i University, tehran, Iran.

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش­بینی پرخاشگری کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله­ای بر اساس سبک­های والدگری و صبر مادران بود. روش: این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله­ای بود که در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در مدارس ابتدایی شهر تهران مشغول به تحصیل بود که از بین آنها تعداد ۱۰۸ نفر به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس صبر (خرمایی و همکاران، ۱۳۹۳)، سیاهه رفتار سازگار کودک (کوان و همکاران، ۱۹۹۵)، پرسشنامه سبک­های ­والدگری ( بامریند، ۱۹۹۱) و پرسشنامه رفتاری کودکان فرم والدین (اخنباخ و رسکورلا، ۲۰۰۱) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد سبک والدگری مقتدر و صبر مادران با پرخاشگری کودکان رابطه منفی معنادار و سبک­های والدگری مستبد و سهل­گیر با پرخاشگری کودکان رابطه مثبت معنادار داشتند (۰۱/۰P <). همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام سبک والدگری مقتدر، صبر مادران و سبک والدگری مستبد در کل ۴۸% از واریانس پرخاشگری کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله­ای را تبیین کردند. نتیجه­گیری: با توجه به نقش سبک­های والدگری و صبر مادران در پیش بینی پرخاشگری کودکان، اجرای کارگاه­های آموزشی بر مبنای سبک­های والدگری و صبر مادران ضروری به نظر می­رسد.

aggression of children, parenting styles, mothers' patience, oppositional defiant disorder., پرخاشگری کودکان, سبک های والدگری, صبر مادران, اختلال نافرمانی مقابله ای.