حبیبه بابایی اوصالو - Midwifery Department, Nursing & Midwifery Faculty, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran
زهره سهرابی - Medical Education Department, Medicine Faculty, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مجتبی خواجه آزاد - ۲Medical Education Department, Medical Sciences Education Study & Development Center, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

اهداف: آموزش خلاقیت به فراگیران نیازمند اساتید خلاقی است که قادر باشند با رهبری مناسب کلاس درس، روش های گوناگون تدریس را به منظور پرورش خلاقیت فراگیران به کار گیرند. هدف این مطالعه، بررسی وضعیت خلاقیت اساتید علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران براساس نظریه تورنس بود. ابزار و روش ها: در این مطالعه همبستگی در نیم سال دوم سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲، ۶۰ نفر از اساتید مشغول به تدریس در مقطع علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش نامه استاندارد خلاقیت تورنس بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۶ و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، لوین، تحلیل واریانس و کروسکال- والیس تحلیل شدند.  یافته ها: خلاقیت بسیار کم وجود نداشت، اما ۱۰ نفر از اساتید (۷/۱۶%) خلاقیت کم، ۱۷ نفر (۳/۲۸%) خلاقیت متوسط، ۲۴ نفر (۰/۴۰%) خلاقیت زیاد و ۹ نفر (۰/۱۵%) خلاقیت بسیار زیاد داشتند. میانگین امتیاز کل خلاقیت ۵۲/۱±۲۳/۸۵ و برای ابعاد سیالیت ۵۲/۰±۲۵/۲۳، انعطاف پذیری ۴۳/۰±۵۵/۲۲، بسط ۴۵/۰±۶۷/۲۰ و ابتکار ۵۰/۰±۱۵/۱۹ بود (۰۰۰۱/۰p<). خلاقیت اساتید با سن (۰۴۷/۰=p؛ ۲۵۷/۰-=r) و سابقه تدریس (۰۱۵/۰=p؛ ۳۲۲/۰-=r) رابطه معکوس داشت. نتیجه گیری: خلاقیت اساتید علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، در سطح "زیاد" ارزیابی می شود.

Torrance Theory, Creativity, Faculty Medical, Biomedical Research, نظریه تورنس, خلاقیت, اساتید, علوم پایه زیست پزشکی, دانشکده پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی ایران