مروری بر جداسازی ترکیبات آلی فرار به روش تراوش تبخیری با استفاده از غشاهای شبکه مختلط حاوی نانوذرات آب گریز
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: ششمین کنفرانس بین المللی مطالعات میان رشته ای در نانو فناوری
- کد COI اختصاصی: NANOB06_011
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 392
نویسندگان
دانشجوی دکتری مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد
استاد گروه مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی همدان
استاد گروه مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
ترکیبات آلی فرار ترکیبات شیمیایی آلی میباشند که فشار بخار بالا و نقطه جوش پایینی دارند. وجود ترکیبات آلی فراردر پساب خروجی از واحدهای صنعتی برای سلامتی انسان و محیط زیست مضر است. از جمله مهمترین آلاینده های پسابخروجی واحدهای پتروشیمی، ترکیبات آلی فرار مانند بنزن، تولوئن، زایلن و استایرن میباشند. حذف یا کاهش میزانترکیبات آلی فرار موجود در پساب واحدهای صنعتی، از جمله مهمترین دغدغه های شرکتهای پتروشیمی می باشد. استفادهاز فرآیندهای جداسازی غشایی با قابلیت افزایش تراوایی در غشاهای متراکم، صرفه جویی بسیار زیادی را در میزان انرژیمصرفی در مقایسه با فرآیندهای رایج به دنبال خواهد داشت. مزیت اصلی این روش، علاوه بر صرفه جویی در میزان انرژیمصرفی، میزان جداسازی بالا، قابلیت جداسازی ترکیبات دارای نقطه هم جوش و بازیابی ترکیبات آلی فرار از جریانات گازی(هوا) و آبی است. در روش تراوش تبخیری میتوان پلیمرهای آبگریز مختلفی را در ساخت غشا برای جداسازی غلظت هایمختلف ترکیبات آلی فرار مورد استفاده قرار داد و برای افزایش خاصیت آلیدوستی و جداسازی بیشتر این غشاها، ازچارچوب های آلی - فلز و سیلیکات های مزوپور آبگریز استفاده نمود. در این مطالعه تلاش شده است تا مروری بر مهمترینپژوهش ها در زمینه جداسازی ترکیبات آلی فرار به روش تراوش تبخیری با استفاده از غشاهای شبکه مختلط حاوی نانوذراتآب گریز انجام شود.کلیدواژه ها
ترکیبات آلی فرار، فرآیند تراوش تبخیری، غشاهای شبکه مختلط، چارچوبهای آلی – فلز، تصفیه پساباطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.